بررسی ماده ۱۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر و مقایسه آن با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

آیا میدانید : ۳۰ ماده اعلامیه جهانی حقوق بشر وجود دارد ؟ و از اساسی ترین حقوق انسانی شما هستند و متعلق به شماست.

ماده ۱۷اعلامیه جهانی حقوق بشر حق مالکیت را به صورت منفردن یا دسته جمعی حق هر انسانی میداند و تاکید میکند که نمیتوان انسانی را از این حق محروم کرد.

مالکیت شخصی مالکیتی است که به موجب آن اشیاء به اشخاص ارتباط پیدا می کند و در پرتو این ارتباط مالکیت به رسمیت شناخته می شود.

صداوسیما برای پرداختن به جشنواره فجر محدودیت نداشت/ اهالی موسیقی نیامدند

تهیه‌کننده برنامه «شب موسیقی» تاکید کرد که این برنامه برای پرداختن به جشنواره موسیقی فجر با مشکل و محدودیتی مواجه نبوده است.

حبیب‌الله ذوالفقاری ـ تهیه‌کننده «شب موسیقی» ـ در گفت‌وگو با ایسنا درباره پوشش سی‌وپنجمین جشنواره موسیقی فجر در قالب این برنامه گفت: از طرف سازمان صداوسیما و مدیریت شبکه چهار سیما برای پرداختن به جشنواره موسیقی فجر هیچ محدودیت و مشکلی نداشتیم، بلکه برعکس، نظرشان بر این بود که جشنواره موسیقی فجر در تلویزیون منعکس شود.

او در عین حال توضیح داد: «محدودیتی که برای پوشش جشنواره موسیقی فجر وجود داشت از طرف خود اهالی موسیقی بود. خیلی‌ها که باید در برنامه حضور می‌داشتند نیامدند و بعضی‌ها هم آمدند اما حرف جدی نزدند؛ در صورتی که من با آنها طرح موضوع کرده بودم که این برنامه بحث جدی درباره موسیقی و به ویژه جشنواره فجر دارد.

ذوالفقاری تاکید کرد،‌ ممکن است این تصور به اشتباه ایجاد شود که محدودیت پوشش جشنواره موسیقی فجر در برنامه ما از جانب سازمان صداوسیما بوده است اما من خودم به عنوان برنامه‌ساز می‌گویم که هیچ محدودیتی از جانب سازمان نداشتم.»

ذوالفقاری درباره ویژه‌برنامه «شب موسیقی» برای جشنواره موسیقی فجر، یادآور شد: «جمعه، شنبه و یکشنبه (۲۵، ۲۶ و ۲۷ بهمن ماه) ویژه برنامه جشنواره موسیقی را به صورت زنده پخش کردیم و مهمان‌های مرتبط با موضوع‌ جشنواره را دعوت کردیم. ما در این سه شب به بررسی کمی و کیفی و ارزیابی جشنواره پرداختیم و رویکردمان بیشتر نقد و تحلیل بود.

برنامه به صورت زنده در استودیو «شب موسیقی» پخش می‌شد و اجراها نیز شب قبل پوشش داده و در برنامه زنده پخش می‌شدند. تمرکز ما بر اجراهای تالار وحدت و رودکی بود. اجراها در حد امکان پخش می‌شدند و ما اجراها را با دو دوربین تصویربرداری کردیم.»

تهیه‌کننده «شب موسیقی» درباره چهارچوب‌های صداوسیما برای پخش برنامه‌های زنده عنوان کرد: سازمان صداوسیما چهارچوب‌ها و سیاست‌هایی دارد که ما برنامه‌سازان آنها را می‌شناسیم و موظف به رعایت آنها هستیم. ما با رعایت این چهارچوب‌ها، جشنواره موسیقی فجر را به خوبی پوشش دادیم، به نحوی که خیلی‌ها به زبان آمدند و گفتند فکر نمی‌کردیم تلویزیون این‌ها را پخش کند.

او درباره‌ی پوشش اختتامیه سی‌وپنجمین جشنواره موسیقی فجر نیز گفت: عصر پنجشنبه برنامه را ضبط می‌کنیم و اختتامیه را پوشش می‌دهیم اما یکشنبه هفته بعد در قالب برنامه «شب موسیقی» پخش خواهد شد.

ذوالفقاری در پایان گفت: من بیش از بیست سال است که تهیه کننده هستم و۱۰ ـ ۱۲ سال است  که به طور خاص در حوزه موسیقی فعالیت دارم. در ایام‌جشنواره از خیلی‌ها خواهش کردم تا مهمان برنامه باشند و اگر نقدی و حرفی دارند بگویند اما خودشان نپذیرفتند.​

این روزها هر کس پول داشته باشد، می‌تواند تئاتر کار کند

رضا مولایی همزمان با آخرین اجراهای نمایش «مردی که …» از علاقه‌اش به کارگردانی تئاتر، مشکلات اقتصادی برای اجرای یک نمایش، در هم آمیختگی تئاتر حرفه‌ای و آماتور، بی هویت شدن سالن‌های تئاتر، بلاتکلیفی تماشاگران و … می‌گوید و معتقد است که مجموعه این شرایط، ضربه بدی به تئاتر ما زده است.

این بازیگر تئاتر که با اجرای نمایش «مردی که …» سومین تجربه کارگردانی خود را روی صحنه برده است، درباره علاقه‌اش به اجرای نمایش به ایسنا می‌گوید: از ابتدا علاقه داشتم در کنار بازیگری، کارگردانی را هم تجربه کنم و آن زمان که نزد استاد سمندریان آموزش می‌دیدم، چندین اثر را کارگردانی کردم. در بیست سال گذشته، با فاصله‌های زیاد، سه نمایش را روی صحنه برده‌ام ولی در کل شرایط به گونه‌ای بود که بیشتر بر بازیگری تمرکز داشتم هرچند همواره علاقه به کارگردانی در من وجود داشته است.

او ادامه می‌دهد: به دنبال همین علاقه، مدتی پیش هم چند نمایشنامه را در نظر گرفتم و مشخصا به مدت 5 ماه نمایش‌نامه«سایکوسیس 4:48» را تمرین کردم اما وقتی برای دریافت مجوز اقدام کردیم، گفته شد آثار این نویسنده اجازه اجرا ندارد و بعد از مدتی بررسی، نمایشنامه «مردی که …» را دست گرفتیم. البته پروسه دشواری بود چون فقط سه هفته زمان تمرین داشتیم ولی نمی‌خواستم باز هم یک پروژه دیگر را متوقف کنم چون پیش‌تر هم چند بار به قصد اجرا وارد عمل شده بودیم و هر بار به دلیل مشکلی، کارمان به صحنه نرسیده بود.

مولایی یادآوری می‌کند: شیوه دریافت مجوز به این صورت است که سالن باید به شورای نظارت و ارزشیابی درخواست بدهد و گروه نمایشی نمی‌تواند از آغاز و بدون درخواست سالن اجرا، نمایشنامه را برای دریافت مجوز ارایه بدهد. که البته این پروسه، برای گروه‌های متقاضی اجرا، دشواری‌هایی به همراه دارد.

بازیگر نمایش‌های «درخت بلوط» و «خدای کشتار» که بعد از رو به رو شدن با این وضعیت، نمایشنامه «مردی که …» نوشته مشترک پیتر بروک و ماری هلن اشتاین را جایگزین کرده است، درباره انتخاب این متن علمی و روانشناسانه و نزدیکی‌اش با  پیچیدگی‌های زندگی امروزی توضیح می‌دهد: این نمایشنامه بر اساس داستان «مردی که زنش را با کلاه اشتباه گرفت» نوشته شده و شیوا اردویی متن آن را برای اجرای ما تنظیم کرد. البته فضای این اثر هم از نمایشنامه سارا کین دور نبود. ما هم کوشیدیم این نمایشنامه را متناسب با شرایط امروز جامعه خودمان و حال این روزهای مردم به صحنه ببریم. چون اصولا این مباحث دغدغه این روزهای خودم هم بود. ضمن اینکه نمی‌توان به جامعه بی توجه ماند.

او اضافه می‌کند: ما در مرز میان واقعیت و رویا حرکت کردیم و حتی بخشی از فانتزی ذهنی خودم را هم به کار اضافه کردم چون نمی‌خواستم تماشاگر خیلی دچار احساسات بشود بلکه بیشتر تمایل داشتم تلنگری به او بزنم تا بیشتر به درون خودش رجوع کند.در واقع هدفم نوعی تلنگر برای خودشناسی بیشتر بود.

مولایی با بیان اینکه این نمایشنامه اثری علمی و پزشکی است، ادامه می‌دهد: شاید اجرای چنین متنی خیلی مناسب تماشاگر امروزی تئاتر ما نباشد به همین دلیل ما در مرز بین واقعیت و رویا حرکت کردیم تا بتوانیم ارتباط بهتری با تماشاگرمان برقرار کنیم و خوشبختانه بازخوردهای خوبی هم گرفته‌ایم.

او که این نمایش را با گروهی از هنرجویان کارگاه آموزشی خودش روی صحنه می‌برد، در ادامه این گفتگو درباره گروه اجرایی‌اش توضیح می‌دهد: با تعدادی از هنرجویان خودم گروه تئاتر «جنون» را درست کرده‌ام. این گروه حاصل چندین دوره کارگاه آموزشی با هنرجویان مختلف است؛ کسانی که می‌توانستند کار گروهی انجام دهند و اخلاق حرفه‌ای داشته باشند.

دشواری‌های مالی برای اجرای یک نمایش، دیگر موضوعی است که رضا مولایی از آن سخن می‌گوید: این روزها شرایط مالی تئاتر بسیار سخت شده است. پیش‌تر مرکز هنرهای نمایشی، کمک‌هزینه‌ای برای تهیه دکور، لباس یا اقلام تبلیغی به گروه‌ها پرداخت می‌کرد و هشتاد درصد فروش گیشه هم متعلق به گروه بود اما حالا برای انجام کمترین تبلیغی، از همان ابتدا باید هزینه کنیم.

 او اضافه می‌کند: وقتی برای اجرای یک نمایش به سالنی دولتی مراجعه می‌کنیم، می‌گویند تا فلان زمان، جا نداریم. سالن‌های خصوصی هم که مشکلات و محدودیت‌های خودشان را دارند. فضای جامعه هم که مشکلی دیگر به این مشکلات اضافه می‌کند. در چنین وضعیتی اگر بخواهید بدون اتکا به چهره، تئاتر اجرا کنید، کار بسیار سختی در پیش دارید.

بازیگر نمایش «مخاطب خاص» که مشکلات سالن‌های خصوصی را هم درک می‌کند، ادامه می‌دهد: آنان هم حق دارند. به خاطر برگشت مالی، ناچارند روزانه به چندین نمایش اجرا بدهند. در این وضعیت گروه‌ها هم ناگزیر می‌شوند که دکور، نور و فضاسازی و … کار خود را محدود کنند و همه اینها بر کیفیت اجراها تاثیر می‌گذارد. البته مسئولان تماشاخانه دیوار چهارم همراهی خوبی با ما داشتند.

مولایی معتقد است بخش دولتی می‌تواند دست‌کم از سالن‌های خصوصی حمایت کند تا آنان ناچار نباشند به این شیوه کار کنند و ادامه می‌دهد: در حال حاضر همه خیلی پراکنده کار می‌کنند و دولت هم فقط مسئول صدور مجوز است.

او با ابراز تاسف از شرایط فعلی تئاتر، سال‌های دورتر را یادآوری می‌کند که آثار نمایشی کیفیت قابل‌قبول‌تری داشتند: «در گذشته برای اجرای نمایش باید از صد تا صافی می‌گذشتیم ولی امروز هر کسی که پول داشته باشد می‌تواند کار کند. نتیجه این وضعیت این است که تماشاگر از تئاتر دورتر می‌شود چون آثاری را می‌بیند که هیچ نسبتی با تئاتر ندارند. قبلا مجموعه‌های تئاتری، هویت داشتند و تکیلف تماشاگر با آنها روشن بود ولی حالا هر کسی در هر جایی می‌تواند کار کند و تئاتر حرفه‌ای و آماتور و … به هم آمیخته و همه اینها ضربه‌های بدی به تئاتر ما زده است.

به گزارش ایسنا، نمایش «مردی که …» نوشته پیتر بروک و ماری هلن اشتاین با ترجمه وحید رهبانی، طراحی و کارگردانی رضا مولایی و بازی شیوا اردویی، ملیحه آقایی، ندا اسدی، یاسر اصغری، مهسا جمشیدی، محمد شامی، احسان صادقی، بهنام غفاری، نیما میرزابیگی، گلناز نوروزی، لاله هوشنگی اجرا می‌شود.

این نمایش تا روز جمعه 11 بهمن ماه راس ساعت 17 و سی دقیقه و به مدت زمان 70 دقیقه در تماشاخانه دیوار چهارم روی صحنه است.

بررسی ماده ۱۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر و مقایسه آن با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

ایا میدانید : ۳۰ مورد قوانین حقوق بشر وجود دارد؟ این موارد اساسی ترین حقوق انسانی شما هستند و متعلق به شماست.

ماده ۱۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر ارتباط زناشویی را حق هر زن و مرد بالغی میداند که بدون هیچگونه محدودیت از نظر نژاد ملیت تابعیت یااا مذهب برقرار شود و تشکیل خانواده دهند. و تاکید میکند که درتمام مدت زناشویی و هنگام انحلال آن زن و شوهر در کلیه امور مربوط به ازدواج دارای حقوق مساوی هستند.

به اختصار این ماده در حمایت از حق ازدواج و تشکیل خانواده نوشته شده است که توضیح و تفسیر آن در ماده ۲۳ میثاق مدنی و سیاسی و ماده ۱۰ میثاق اقتصادی اجتماعی فرهنگی امده است.

بررسی مواد ۱۳ / ۱۴ / ۱۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و مقایسه آن با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

آیا میدانید : ۳۰ مورد قوانین حقوق بشر وجود دارد؟ این موارد اساسی ترین حقوق انسانی شما هستند و متعلق به شماست .

ماده ۱۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر به حق آزادی انسان در عبور و مرور و انتخاب محل اقامت اشاره دارد. از بعد حقوقی، این حق هرکسی است که بتواند سفر کند . اگر کسی به هر دلیلی قصد تغییر موطن خود یا حتی ترک تابعیت را داشته باشد , آزاد است و ممانعت از خروج آزاد شهروندان نوعی زندان انگاری سرزمین است.

با توجه به اینکه در جنگ جهانی دوم افرادی از کشورهای جنگ زده گریختند این امکان فراهم شد که در اعلامیه جهانی حقوق بشر بر این امر انسانی صحه بگذارند و پناهندگی را یک حق برای انسانها تلقی کنند.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۵۰ قطعنامه ای مبنی بر لزوم روشن شدن وضعیت پناهندگان تصویب کرد که موجب بوجود آمدن کنوانسیون پناهندگان در سال ۱۹۵۱ گردید و بعدها پروتکل ۱۹۶۷ در از بین بردن محدودیت های زمانی و جغرافیائی این کنوانسیون منعقد شد.

نگاه مستند و مستدل یک قاضی به پدیده نوازندگان خیابانی

در این روز‌ها «نوازندگان خیابانی» مهمان همیشگی گذرگاه‌های عمومی بوده و از ایستگاه‌های مترو و خیابان تا مراکز فروش و .. اماکنی هستند که شاهد حضور نوازندگان خیابانی هستند. واکنش عمومی به این پدیده از ابتدا تاکنون مسیر تحولی طی کرده است. برخی عابرین آن را مزاحم و به گونه ای ایجاد مزاحمت می دانند و برخی دیگر حضور این افراد را بهانه ای برای جدا شدن افراد از دغدغه های روزمره دانسته که سبب انتقال انرژی مثبت به عابرین می شود. درباره این پدیده در قوانین موضوعه به روشنی اعلام نظر شده اما گاه آرایی صادر می شود که نشان از نگاه دقیق برخی از قضات جامعه به این پدیده دارد.

به گزارش «تابناک»؛ قاضی شعبه ۶۳۳ دادیاری دادسرای عمومی و انقلاب مشهد با صدور دادنامه‌ای، جوانی را که در خیابان به نواختن ساز مشغول بود، دارای وصف مجرمانه ندانست و قرار منع تعقیب متهم را صادر کرد.متهم این پرونده بر اساس گزارش مرجع انتظامی به ایجاد مزاحمت از طریق نوازندگی با ساز گیتار در خیابان، تکدی‌گری، مقاومت در برابر مامورین نیروی انتظامی و تظاهر به فعل حرام در انظار عمومی متهم شده بود. دادیار پرونده عمل این متهم در فرار از دست مأمورانی که قصد هدایت او به خودروی نیروی انتظامی داشتند را نیز مصداق تمردی که در قانون مجازات اسلامی جرم‌انگاری شده ندانست. بر اساس اصول حقوقی و قوانین موضوعه آرای قضایی همواره باید مستند و مستدل باشند و رایی که اخیرا از سوی حسین بیابانگرد قاضی شعبه ۶۳۳ دادیاری دادسرای عمومی و انقلاب مشهد صادر شده و مورد توجه قرار گرفته، برگرفته از همین اصول بوده است.

در شرح کلی ماوقع این پرونده گفته شده است که «بر اساس اعلام مرکز پیام مبنی بر ایجاد مزاحمت از طریق نوازندگی با گیتار و تکدی‌گری واقع در بلوار سجاد، در محل حاضر که متهم یاد شده در حالی که گیتار در دست داشته رویت و نامبرده را به همراه گیتار به سمت خودروی گشتی هدایت تا به کلانتری منتقل نمایند که متهم ابتدا اقدام به فرار از دست مامورین نموده و پس از تعقیب ایشان، نامبرده را دستگیر کرده که با مقاومت و تمرد متهم مواجه شده و وسایل نوازندگی متهم (شامل یک دستگاه گیتار و باند گیتار و پاور بانک و مبلغی وجه نقد و قطعات یدکی گیتار) را توقیف کرده‌اند، متهم در دفاع از خود در مرجع انتظامی عینا اظهار داشته: «به هیچ وجه قصد تکدی‌گری نداشته و فقط نوازندگی می‌کرده و برای کسی هم مزاحمتی نداشته است…»

در ارتباط با همین پرونده قاضی شعبه ۶۳۳ دادیاری دادسرای عمومی و انقلاب مشهد معتقد است ایجاد مزاحمت در قانون مصادیقی عینی و حصری دارد، به طوری که قانونگذار در مواد ۶۱۹و ۶۴۱ و ۶۹۰ قانون مجازات اسلامی (کتاب تعزیرات)، مزاحمت برای کودکان و بانوان در معابر عمومی و مزاحمت تلفنی و مزاحمت ملکی را جرم انگاری کرده و هر رفتاری را نمی‌توان مشمول عناوین جزایی مزاحمت دانست ولو آن که موجب رنجش خاطر کسی هم شود، مگر آن که با یکی از مصادیق مجرمانه قانونی مطابقت داشته باشد، در حالی که رفتار متهم با اوصافی که در گزارش مرجع انتظامی آمده، فاقد عنصر قانونی در قوانین جزایی است و شخص خاصی هم به عنوان شاکی خصوصی شکایتی از او نداشته است، لذا از حیث اتهامی متوجه متهم نمی‌باشد.

همچنین به اعتقاد او نظر به آن که ضابطین دادگستری صرفا در جرایم مشهود حق مداخله و جلوگیری از رفتار متهم را دارند، حال آن که مامورین یاد شده بدون توجیه کافی و وجود شاکی خصوصی و بر اساس تشخیص نادرست از عناوین مجرمانه در حالی که رفتار متهم هیچ گونه وصف مجرمانه‌ای نداشته است، اقدام به دستگیری متهم یاد شده نموده‌اند و او نیز صرفا تلاش در جهت رهاسازی خود داشته، در حالی که بنا بر دفاعیات خود اعتقاد راسخ بر عدم مجرمانه بودن رفتارش داشته و نوع رفتار او نیز با توجه به آن چه در گزارش کلانتری آمده است، مصداق معاونت یا تمردی که در قانون مجازات اسلامی جرم انگاری شده نیست، لذا از این حیث نیز اتهامی متوجه متهم نخواهد بود.

باید خاطرنشان کرد، تکدی‌گری به معنای درخواست کمک و پول از مردم جامعه با التماس و بسیاری ترفند‌های مختلف است، در حالی که در این پرونده، متهم صرفا اقدام به نوازندگی با گیتار در کنار خیابان می‌کرده و هیچ گونه التماس و یا درخواستی هم از شهروندان جهت پرداخت وجه به خود نکرده است هر چند ممکن است برخی شهروندان وجوهی را نه به عنوان کمک به یک متکدی بلکه به عنوان دستمزد نوازندگی ایشان و انبساط خاطری که از آن داشته اند، به او پرداخت کرده باشند؛ بنابراین از این حیث نیز، اتهامی متوجه متهم نیست.

از سوی دیگر رفتار متهم مشمول عنوان جزایی موضوع ماده ۲ قانون نحوه مجازات افرادی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیرمجاز می‌نمایند هم نخواهد شد، چه آن که هر چند مطابق ماده ۲ این قانون مصوب ۱۳۸۶ انجام هرگونه فعالیت در زمینه امور سمعی و بصری که جنبه تجاری دارد و فعالیت تجاری محسوب می‌شود، نیازمند اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌باشد، لیکن اگر این نوازندگی از روی تفنن و به صورت تفریحی باشد نیازی به مجوز ندارد، در این میان هرچند می‌توان نوازندگی خیابانی را نوعی فعالیت موسیقایی سمعی و بصری به شمار آورد، لیکن نظر به آن که مطابق مقررات این قانون، تنها افرادی لازم است نسبت به اخذ مجوز اقدام نمایند که از این راه امرار معاش کرده و فعالیت تجاری انجام می‌دهند و به عبارتی شغل اصلی آن‌ها فعالیت سمعی و بصری باشد، لذا این گونه نوازندگان به لحاظ آن که فعالیتشان عرفا هم شغل و تجارت محسوب نمی‌شود، نیازی به اخذ مجوز ندارند، لذا، چون متهم اظهار داشته صرفا با دوستانش در حال تمرین نوازندگی بوده مشمول این عنوان جزایی نمی‌گردد و از این نظر هم اتهامی متوجه متهم نیست.

در بررسی رفتار متهم و انطباق آن با سایر عناوین مجرمانه باید گفت: نامبرده با استفاده از ابزار موسیقی (گیتار) در کنار خیابان در حال نوازندگی بوده است بر این اساس موضوع را از این حیث نیز باید بررسی کرد که آیا می‌توان آن را مشمول ماده ۶۳۸ کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی هم دانست یا خیر؟

در توضیح این امر باید گفت: ماده یاد شده تظاهر به عمل حرامی که در قانون برای آن جرم انگاری شده است را واجد وصف کیفری و قابل مجازات دانسته و چنانچه نفس عمل حرام دارای وصف کیفری و عنصر قانونی نباشد، صرفا در صورتی قابل تعقیب و مجازات است که عفت عمومی را جریحه دار کند؛ بنابراین، هر چند ممکن است نواختن موسیقی از نظر شرعی در برخی موارد و با دارا بودن برخی شرایط، گناه تلقی گردد لیکن اولاً هر گناهی را نمی‌توان جرم دانست و ثانیاً ارتکاب هر گناهی لزوماً موجب جریحه‌دار شدن عفت عمومی نخواهد شد و هر چند مطابق آیه شریفه «ان‌الذین یحبون ان تشیع الفاحشه فی‌الذین آمنوا لهم عذاب الیم فی الدنیا والآخره و الله یعلم و انتم لا تعلمون.» (نور/۱۹) اشاعه فحشا و علنی کردن آن حرام است، لیکن مبنای حرمت اشاعه فحشا هم در این پرونده کاربرد ندارد، چرا که باز قدر متقن فحشا به گناهان کبیره و مهم بازمی‌گردد و هر گناهی را در بر نخواهد گرفت.

این قاضی در پایان اظهار داشته، بنابراین مجموعه رفتار متهم از نظر این دادیاری هیچ گونه وصف کیفری نداشته و جرم تلقی نمی‌گردد و لذا مستنداً به اصل قانونی بودن جرایم و مجازات و اصل اباحه و برائت و همچنین ماده ۱۲ و ۱۲۰ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ و مواد ۴ و ۲۶۵ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ قرار منع تعقیب متهم صادر و اعلام می شود. قرار صادره با عنایت به فقدان شاکی خصوصی منصرف از مفاد ماده۲۷۰ قانون آیین دادرسی کیفری تلقی می‌گردد و در صورت تأیید از سوی دادستان محترم قطعی خواهد بود.

چرا امسال “جشن منتقدان سینما” مبدل به “شب منتقدان سینما” شد؟

انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران، یکی از اعضای جامعه اصناف سینمایی ایران(خانه سینما) است، که از سال ۱۳۸۵ فعالیت خود را آغاز کرده‌است. این انجمن هر سال جشنی را در قالب جشن “منتقدان سینمایی” برگزار می‌کند که در سال‌های اخیر بر اساس رای‌گیری اعضای آن به سینماگران منتخب جایزه اهدا می‌شود.

سیزدهمین مراسم “منتقدان سینما” همراه با معرفی برگزیدگان سینمای ایران در سال جاری، درحالی پس از یک ماه تأخیر، در شامگاه ۱۰ بهمن در هتل پارسیان تهران برگزار شد، که “جعفر گودرزی” دبیر مراسم با اشاره به تاخیر یک ماهه در برگزاری این مراسم اظهار داشت: در یک ماه اخیر حوادث رنگ و رویی سوگوارانه داشت و هنوز هم در جان و ذهن ما مانده است و جشن را بی معنا می کند.

در این مراسم شناخته شده ترین دست اندرکاران این هنرصنعت، این مراسم را به دلیل آنچه بر فضای سیاسی و اجتماعی ایران حاکم است، نه “جشنواره”، که “سوگواره” نامیدند!

در مراسم “شب منتقدان سینما”، سینماگرانی که برای تجلیل و دریافت جایزه فراخوانده شده بودند، از این فرصت، برای اعتراض به شرایط موجود در کشور و ادای احترام به قربانیان جنایات اخیر جمهوری اسلامی استفاده کردند.

سخنان اعتراضی هنرمندان نسبت به جنایت بزرگ کشتار آبان وهمچنین جنایت دیگر سپاه تروریستی پاسداران در منهدم کردن هواپیمای مسافربری و دیگر مشکلات عمیق جامعه، توجه بسیاری از رسانه ها را به خود جلب نمود و البته بازخورد مثبتی در نزد مردم نقاط مختلف کشور داشت. انتشار سخنان انسان دوستانه و ضد ظلم اهالی سینما، موجب انتشار پیام های مردمی قدرشناسانه بسیار زیادی در فضای مجازی و رسانه های آزاد شد.

”عباس یاری” نویسنده و منتقد سینما گفت: کلنگ انجمن نویسندگان و منتقدان در اتاق من زده شد و مثل خیلی از کلنگ زدن های دیگرِ این کشور فکر کردیم به نتیجه ای نمی رسد، اما ما راه را ادامه دادیم.

در مراسم “شب منتقدان سینمایی” تندیس بهترین خلاقیت و استعداد درخشان به فیلم “مسخره باز” به کارگردانی “همایون غنی‌زاده” تعلق گرفت.

” همایون غنی‌زاده” در این مراسم ضمن تقدیر و تشکر از جامعه منتقدان به خاطر این جایزه، جایزه‌اش را به “پویا بختیاری” جانباخته راه آزادی و خانواده مقاومش تقدیم کرد. او در سخنانی گفت: ما هنرمندان  نمی توانیم بزودی جشنواره‌ای داشته باشیم و دور هم جمع شویم. من جایزه ام را تقدیم می کنم به روح کشته در راه وطن، “پویا بختیاری” و خانواده محترم او.

همایون غنی‌زاده” فیلمساز و کارگردان، سکوت درباره وقایع آبان‌ماه را “قباحت” نامید و گفت: ما هنرمندان در برابر جامعه مسئولیم، چون نسبت به هنرمندان قضاوت خواهد شد. او گفت هنرمندان نباید درباره فاجعه “کشتار ۹۸” سکوت کنند.

” همایون غنی زاده” از هنرمندان خواست مردم را تنها نگذارند. این فیلمساز و کارگردان همچنین با تأکید بر این‌که این دوران می‌گذرد و ما می‌مانیم و این مردم، در پایان سخنرانی کوتاه خود شعری را از “سیف فرغانی” شاعر قرون هفتم و هشتم، خواند با مَطلع:

هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد / هم رونق زمان شما نیز بگذرد

ای تیغتان چو نیزه برای ستم دراز / این تیزی سنان شما نیز بگذرد

پس از این سخنان شجاعانه ی “همایون غنی زاده” کارگردان ایرانی، “مهناز افشار”، بازیگر سینما با انتشار ویدیوی این سخنان، از مواضع او در قبال جنایات رژیم آخوندی در آبان‌ماه حمایت کرد ونوشت: درد هموطن درد همه ماست، همدیگر را دوست داشته باشیم و کمک کنیم با صداقت و شرافت، ایرانی شاد و سربلند برای همه مان ساخته شود.

”نوید محمدزاده” بازیگر سینما هم ضمن اشاره به سرنگونی پرواز مسافری شماره ۷۵۲ “تهران – کیف”  که با شلیک سه موشک پی در پی پدافند سپاه تروریستی پاسداران، موجب کشته شدن ۱۷۶ مسافر بی گناه این پرواز شد، گفت: هر بلایی که سرمان می‌آورند، نمی‌دانم چه عنوانی برایش انتخاب کنم.

”حامد بهداد” دیگر بازیگر سینمای ایران نیز که جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای “قصر شیرین” در این مراسم دریافت کرد، با اشاره به جنایت آبان‌ماه، به انتقاد از شرایطی پرداخت که سکوت را به جامعه هنری ایران تحمیل کرده است و هنرمندان را به لکنت زبان واداشته است، او گفت: از آبان‌ماه امسال عمیق‌ترین رابطه را با مردم و میهن خود دارد و در ادامه سخنان پر احساسش افزود: ما خود مردمیم این اسم مزخرف سلبریتی را از روی صورت ما بردارید.

کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری

کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری که معمولاً به اختصار کنوانسیون برن شناخته می‌شود، یک معاهده بین‌المللی در خصوص حق تکثیر و حق مؤلف است که اولین بار در شهر برن در سوئیس در سپتامبر سال ۱۸۸۶ (شهریور ۱۲۶۵ شمسی) تصویب شد.

عکس های متفرقه از مسابقات هیپ هاپ در سال 2019

عکس های متفرقه از مسابقات هیپ هاپ در سال 2019

بررسی مواد ۸ / ۹ / ۱۰ / ۱۱/ ۱۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر و مقایسه آن با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

آیا میدانید : ۳۰ مورد قوانین حقوق بشر وجود دارد.این موارد اساسی ترین حقوق انسانی شما هستند و متعلق به شماست.

ماده ۸اعلامیه جهانی حقوق بشر به اختصار این گونه بیان میکند که« قانون باید از حقوق بشر دفاع کند»
حق دسترسی به دادگاه عادلانه ، یکی از حقوق اساسی انسان ها است.

هر انسانی باید این حق را داشته باشد که از دادگاه منصفانه و عمومی، در بازه زمانی معقول برخوردار گردد.

فاجعه‌ای که به‌خاطر کسب پول بیشتر در فرهنگ و هنر رخ می‌دهد

تاجبخش فنائیان معتقد است در طی سال‌های اخیر در فعالیت‌های هنری، اقتصاد بر فرهنگ اولویت پیدا کرده است و این اتفاق آغاز یک فاجعه است که به سقوط به دره روزمرگی ختم می‌شود.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، تاجبخش فنائیان، استاد تئاتر دانشکده هنرهای زیبا، از سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۹۸ به تدریس بازیگری، کارگردانی و دیگر دروس دانشگاهی هنرهای نمایشی مشغول بوده است. بسیاری از چهره‌های شناخته شده امروز سینما و تئاتر ایران از شاگردان او بوده‌اند.

او همچنین در پنج دهه گذشته تعداد زیادی تئاتر از جمله «تاجر ونیزی»، «لیرشاه»، «دژ هوش‌ربا»، «ریچارد دوم»، «کمپیرک جادو» و … را روی صحنه برده است.

این هنرمند که مهمان کافه خبر بود، درباره علل افت کیفیت آثار سینمای ایران پس از دهه ۶۰ تا به امروز و نگاه اقتصادی که به فرهنگ شد، سخن گفت.

اقتصاد بر فرهنگ اولویت پیدا کرد

سینمای ایران در دهه ۶۰ شاهد ساخت فیلم‌هایی خوبی با موضوع دفاع مقدس و همچنین آثاری از کارگردانان قبل از انقلاب و فیلمسازان جوانان آن دوره بود که به نوعی دهه طلایی خود را پشت سرگذاشت، اما این دوران به مرور افت کرد و به امروز رسید. تاجبخش فنائیان در پاسخ به اینکه علت این اتفاق چیست؟ توضیح داد: «تحلیل من این است که هنر با اقتصاد ترکیب شد و وزن اقتصاد بر هنر چربید، در کشوری مانند ایران که انقلاب را پشت سر گذاشته است و جامعه قرار است بر مبنای اهداف انقلابی تغییر کند باید به مباحث فرهنگی بیشتر از موضوعات اقتصادی اهمیت داده شود اما جریان آهسته آهسته معکوس شد. از حدود ۲۰، ۲۵ سال پیش زمزمه‌های خصوصی سازی در تئاتر شکل گرفت، این اتفاق در یک جامعه که روال غیرانقلابی دارد و مسیری را آغاز کرده شاید قابل توجیه باشد اما وقتی صحبت از اولویت فرهنگی می‌کنیم باید برای فرهنگ حتما هزینه پرداخت شود نه آنکه فرهنگ خود هزینه شود.»

تحلیل من این است که هنر با اقتصاد ترکیب شد و وزن اقتصاد بر هنر چربید، در کشوری مانند ایران که انقلاب را پشت سر گذاشته است و جامعه قرار است بر مبنای اهداف انقلابی تغییر کند باید به مباحث فرهنگی بیشتر از موضوعات اقتصادی اهمیت داده شود اما جریان آهسته آهسته معکوس شد

او ادامه داد: «هنری که می‌تواند پشتوانه فرهنگ کشوری باشد اگر بر مبنای خرید و فروش شکل بگیرد، رشد کند و رابطه اقتصاد و فرهنگ در آن نسنجیده باشد حتما به بیراهه و هرج و مرج کشیده خواهد شد که همه موضوعات آن بر پایه اقتصاد و پول رقم می‌خورد. در اینجا ذات هنری که قرار است بر مبنای مبانی فرهنگی شکل بگیرد و در جامعه توسعه یاید، قربانی می‌شود. در ایران هم به این حقیقت توجه نشد و درست عکس این قاعده عمل شد، تئاتر به نام خصوصی سازی به خصوصی بازی تبدیل شد و شاهد تکثر هنرجویان در دانشکده‌ها و آموزشگاه‌ها و بعد تبدیل شدنشان به هنرمند بدون اهداف فرهنگی بودیم که این تکثر بدون مهندسی خاص و معلوم که همه این گستردگی را بتواند ساماندهی کند انجام شد.»

فراموشی ساماندهی فرهنگ در بین هنرمندان

فنائیان در پاسخ به اینکه نگاه اقتصادی به هنر در بین هنرمندان هم رواج پیدا کرد، بیان کرد: «پول اصل ماجرا شد و رسیدن به آن هدف نهایی گردانندگان و هنرمندان شد، به همین دلیل هر کس وارد عرصه هنری می‌شود در فکر کسب پول بیشتری است نه ساماندهی فرهنگ مشخصی که مردم به خاطرش شهید دادند و شهید شدند. اگر قاعده حتمی و قطعی از اولویت فرهنگ بر اقتصاد شکل داده می‌شد آن زمان هنر تئاتر، سینما و تلویزیون ما می‌توانست مانند معماری سنتی در جهان شگفتی‌های فراوان ایجاد کند.»

این هنرمند ادامه داد: «جامعه ما هنر را به عنوان بخشی از فعالیت‌های فرهنگی به نحوی سامان نداد که تفکر و فرهنگ بر مباحث اقتصادی اولویت داشته باشد. به محض اینکه اقتصاد بر فرهنگ اولویت پیدا کند فاجعه آغاز می‌شود و سقوط به دره روزمرگی حتمی است، این اتفاقی است که رخ داده و کار به جایی رسیده است که هیچ عضو خانواده تئاتر از هنرمندان، مدیران، مخاطبان و … از شرایط راضی نیستند.»

در همه دنیا دولت‌ها از تئاترهای فرهنگی که در جهت ارتقای هویت اجتماعی‌شان اجرا می‌شود، حمایت می‌کنند، به عنوان مثال نمایشنامه «درس» یونسکو حدود ۸۰ سال است که در کوچه و خیابان‌های پاریس اجرا می‌شود و مورد حمایت دولت است

او درباره اینکه نقش مسئولان در رابطه با این اتفاق چیست؟ گفت: «در همه دنیا دولت‌ها از تئاترهای فرهنگی که در جهت ارتقا

ی هویت اجتماعی‌شان اجرا می‌شود، حمایت می‌کنند، به عنوان مثال نمایشنامه «درس» یونسکو حدود ۸۰ سال است که در کوچه پس کوچه‌های پاریس، در سالنی کوچک با حداکثر ۲۰ تماشاگر اجرا می‌شود و مورد حمایت دولت است. ما اما مقاصد فرهنگی خود را از دست داده‌ایم و فکر می‎کنیم اگر قرار باشد مبانی فرهنگی‌مان را حفظ کنیم به لحاظ شکل و محتوا باید به ۲۰۰ سال قبل برگردیم، در حالیکه اینطور نیست و با یک مهندسی درست می‌توانیم مبانی فرهنگی و هنری آثار سنتی خود را به مباحث امروزی بدل کرده و چشم جهانیان را خیره کنیم.»

فنائیان ادامه داد: «تئاتر هم این روزها جنبه اقتصادی را در پیش گرفته و برای تماشاگر فعال و دغدغه‌مند دیگر اثری را تولید نمی شود و هدف تنها بازگشت هزینه نمایش است. در واقع باید سازماندهی اصولی صورت بگیرد تا همه نوع تماشاگر از اثر هنری لذت ببرند و از دایره مخاطبان تئاتر حذف نشوند. ضمن آنکه باید از هنرمندانی که اهداف فرهنگی دارند حمایت شود تا هنر اصیل و متعالی ایرانی فراموش نشود.»​

خواننده‌ای که بعد از 12 سال به استیج بازگشت

مهیار شادُروان خواننده و مدرس شناخته شده موسیقی ایرانی که بعد از ۱۲ سال دوری از جشنواره موسیقی فجر در رویداد سی و پنجم موسیقی فجر حضور دارد، با اشاره به برگزاری این کنسرت توضیح داد: طبق برنامه‌ریزی‌هایی که انجام گرفته روز دوشنبه ۲۸ بهمن‌ماه گروه موسیقی “بانگ نو” به سرپرستی نسترن هاشمی کنسرتی را در چارچوب سی و پنجمین جشنواره موسیقی فجر روی صحنه خواهد برد. در این کنسرت آثاری از حسین منزوی، شفیعی کدکنی و سیمین بهبهانی در حال و هوای چهارگاه، نوا و دشتی و ساز و آوازهایی در دستگاه همایون طی بخش‌های جداگانه پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد.

وی ادامه داد: تازه‌ترین اجرای زنده من با همراهی گروه ۱۲۰ نفره “چهاربانگ” با اجرای یک سمفونی عاشورایی بود. این در حالی است که حضور در آلبوم آهنگسازان معتبر حوزه موسیقی از جمله فضل‌الله توکل، جهانشاه برومند و سایر استادان موسیقی ایرانی از جمله کارهایی است که طی این سال‌ها در حوزه اجرایی موسیقی انجام داده‌ام. البته همان طور که علاقه‌مندان موسیقی ایرانی می‌دانند عمده تمرکز بنده در عرصه موسیقی مبتنی‌بر حوزه آموزش آواز است که خوشبختانه در شرایط خوبی قرار دارد اما آنچه برای من در حوزه اجرایی مهم است گزیده‌کاری است که بنا به شرایطی که در حوزه برای خودم قائل هستم کمی سختگیرم.

به گزارش مهر، شادُروان در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: بنده آنچنان با موضوع “تحریم” یا “انصراف” از جشنواره موسیقی فجر موافق نبوده و نیستم چرا که معتقدم با تحریم مشکلی حل نمی‌شود. گرچه قطعاً بر این باورم دوستانی که تا به امروز تصمیم به انصراف از جشنواره موسیقی فجر گرفته‌اند از سر مواضع دلسوزانه برای شرکت در جشنواره منصرف شدند. اما به هر حال هر هنرمندی بنا به دیدگاه خود به ماجرا نگاه می‌کند که باید به آن احترام گذاشت. اما بنده معتقدم ما هنرمندیم و اگر اعتراضی هم نسبت به موضوعی داریم می‌توانیم با زبان هنر اعتراض یا انتقادمان را عینیت بخشیم. به همین جهت بنده شخصاً ترجیح دادم تا در صحنه باشم و در اجرای موسیقی اگر هم نقدی دارم بیان کنم. شرایطی که فکر می‌کنم می‌تواند به جای انصراف فضای بهتری را در این شرایط ایجاد کند.

کنسرت گروه “بانگ نو” به سرپرستی نسترن هاشمی و خوانندگی مهیار شادروان ساعت ۲۱:۳۰ روز دوشنبه ۲۸ بهمن ماه در تالار خلیج فارس بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد.

مهیار شادروان از خوانندگان مطرح موسیقی اصیل ایرانی است که تحصیلات خود در رشته زبان و ادبیات فارسی به پایان رسانده است. وی از نوجوانی در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی تعلیم سه تار دیده و همزمان با ردیف آوازی عبدالله داومی به روایت و صدای محمود کریمی آشنا شده است. او از جمله هنرمندانی است که ردیف‌های آوازی و شیوه منسوب به حسین طاهرزاده و نیز دوره‌های مرکب خوانی و عالی را نزد محسن کرامتی فرا گرفته است و از شاگردان برجسته وی به شمار می‌رود.

“عشق چیستی” به آهنگسازی فضل الله توکل، “خانه ام ابری است” به آهنگسازی سیامک جهانگیری، “گوشه‌های نهان صبح” به آهنگسازی سیروس جمالی، پوئم سمفونی “کاروان عشق” به آهنگسازی سعید اربانی، “عشق و شب و شیدایی” و حضور در چندین پروژه موسیقایی از جمله فعالیت‌های او در عرصه موسیقی محسوب می‌شود.

بررسی مواد 7 و 6 و 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر و مقایسه آن با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

آیا میدانید : ۳۰ ماده اعلامیه جهانی حقوق بشر وجود دارد ؟ و از اساسی ترین حقوق انسانی شما هستند و متعلق به شماست.

ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر به صراحت ممنوعیت شکنجه را بیان میکند و آنرا شکستن حرمت انسانی میداند.

و اما در اصل ۳۸ و ۳۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز بر ممنوعیت شکنجه تاکید شده است و بطور مطلق و بدون هیچ استثنایی , هر گونه شکنجه اعم از جسمی یا روحی و به هر وسیله و طریقی را با صراحت تمام ممنوع اعلام نموده است و آنرا فاقد اعتبار میداند.
اما ایران جزء معدود کشورهایی بود که به کنوانسیون منع شکنجه نپیوست.
آیا میدانید چرا ؟