تئاتر بدون نقد و نظر بی‌خاصیت می‌شود/ داغ‌های فراموش‌شده یک شهر

سیروس کهوری‌نژاد نمایشنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر جنوبی تئاتر معتقد است با وجود اینکه خرمشهر آزاد شد اما آباد نشد و این موضوع می‌تواند دغدغه نگارش و تولید اثر توسط هنرمندان تئاتر باشد.

سیروس کهوری‌نژاد نمایشنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر تئاتر که خود از هنرمندان خطه جنوب ایران است، درباره ارزیابی خود از پرداختن به موضوع حماسه آزادسازی خرمشهر در عرصه تئاتر، به خبرنگار مهر گفت: هنوز درباره موضوعات مختلف مرتبط با جنگ جهانی دوم در دنیا و کشورهای مختلف فیلم ساخته می‌شود، رمان نوشته می‌شود، نقاشی کشیده می‌شود و نمایشگاه‌های عکس و نقاشی برگزار می‌شود اما درباره موضوعی نظیر خرمشهر و آزادسازی این شهر در عرصه هنر و تئاتر ایران به اندازه کافی فعالیت نشده است.

وی یادآور شد: هنوز جای گلوله روی دیوارهای منازل و مکان‌های مختلف شهر خرمشهر وجود دارد و کسانی که به این شهر سفر می‌کنند، می‌توانند این تصاویر را ببینند.

کهوری نژاد در ادامه سخنان خود تأکید کرد: خرمشهر آزاد شد اما هنوز آباد نشده است و هنرمندان می‌توانند با این دغدغه به معضلات و گرفتاری‌های بسیار زیاد این شهر چه در دوران جنگ تحمیلی و چه دوران بعد از جنگ بپردازند.

وی با اشاره به تعلق خاطر خود به شهرهای خرمشهر، آبادان و اهواز، افزود: من بچه بندرعباس هستم ولی بسیار به خرمشهر علاقه‌مندم. در دوران جنگ تمامی کسانی که در کشتیرانی خرمشهر کار می‌کردند به بندرعباس مهاجرت کردند و چون من هم در کشتیرانی کار می‌کردم با بچه‌های خرمشهر و آبادان ارتباط بسیار خوبی برقرار کردم.

این هنرمند تئاتر درباره فعالیت‌هایی که با موضوع خرمشهر و آزادسازی خرمشهر در عرصه تئاتر داشته، توضیح داد: ایوب آقاخانی نمایشنامه «آسمان و زمین» را با موضوع شهر خرمشهر نوشته که با کارگردانی امیر دژاکام روی صحنه رفت. داستان این اثر در رابطه با یکی از بچه‌های جنوب است که در آزادسازی خرمشهر مجروح می‌شود و نیروهای بعثی زیر بدن او مین کار می‌گذارند و اتفاقاتی برای او که مجبور است رو به آسمان دراز کشیده باشد و پیرامونش می‌افتد. در واقعیت بعثی‌ها قبل از فرار از خرمشهر و تخلیه این شهر زیر پیکر شهدا و بدن مجروحین مین کار می‌گذاشتند. در نمایش «آسمان و زمین» نیز که به این واقعیت می‌پرداخت من نقش همان مجروح را داشتم.

کهوری نژاد در ادامه اظهار کرد: نمایشنامه‌ای نیز خودم با موضوع خرمشهر و آبادان نوشته بودم ولی متأسفانه برخی مدیران به دلیل مناسباتی که در نمایشنامه وجود دارد اجازه ندادند که نمایش اجرا شود. البته همچنان به دنبال تولید و اجرای این اثر نمایشی هستم.

وی در پایان سخنان خود تصریح کرد: تئاتر باید درون خود نقد و نظر داشته باشد و تئاتر بدون نقد و نظر، تئاتری بی‌خاصیت است. برخی مدیران و مسئولان هم در مقابل تئاتری که سمت و سو داشته باشد، می‌ایستند و اجازه اجرا به آن را نمی‌دهند.

رقص در فضای آزاد

این رقص را من در خانه یاد گرفته و در فضای آزاد رقصیدم.
تمرین خوبی در این روز های قرنطینه بود.
فیلم رقص در همین پست موجود میباشد.

مسئولان مشاغل تئاتری را به رسمیت نمی‌شناسند /گویا تئاتر یک شغل به حساب نمی‌آید

داوود فتحعلی بیگی با اشاره به معضل بیکاری اهالی تئاتر در روزهای شیوع ویروس کرونا تأکید کرد که برای حمایت از خانواده تئاتر اولین قدم در این راه به رسمیت شناختن مشاغل تئاتری در بین مسئولان است.

پایگاه خبری تئاتر: داوود فتحعلی‌بیگی کارگردان و بازیگر پیشکسوت تئاتر اظهار داشت: مشکل معیشت در تئاتر مسأله امروز نیست، اهالی تئاتر سال‌هاست که با مشکلات عمده‌ای در بحث معیشت دست و پنجه نرم می‌کنند و اولین قدم برای رفع مشکلات معیشتی هنرمندان عرصه نمایش این است که دولت کار کردن در این حوزه را به عنوان یک حرفه و شغل بپذیرد.

فتحعلی‌بیگی در ادامه گفت: متأسفانه امروز در سیاست‌های کلان کشور کار کردن در حوزه تئاتر یک شغل به حساب نمی‌آید و دلیل اصلی‌اش می‌تواند عدم وجود امنیت شغلی مثل بیمه بیکاری است که برای هر شغلی این موضوع مطرح است غیر از افراد شاغل در حوزه تئاتر. به همین دلیل نمی‌توان انتظار داشت که در بحران‌های مختلف از جمله بحران عجیب ویروس کرونا شاهد رسیدگی به وضعیت معیشتی هنرمندان باشیم.

او افزود: اگر این موضوع امروز همه‌گیر شده و تقریباً همه افراد شاغل در تئاتر بیکار شده‌اند باید فکری داشته باشیم که در موارد بعدی اهالی تئاتر دچار چنین معضلی نشوند چرا که بسیاری از کارکنان تئاتر تنها حرفه‌ای که دارند همین حرفه نمایش است و از راه دیگر امرار معاش نمی‌کنند. من یکی از معدود افرادی هستم که به دلیل شغل دیگری که داشتم و امروز بازنشسته شدم وضعیتم به وخامت دیگر همکارانی که میشناسم نیست اما افرادی هستند که واقعاً نیاز به حمایت دارند.

بازیگر فیلم سینمایی «آلزایمر» تصریح کرد: در این وضعیت که بحران بیکاری همه‌گیر شده و تقریباً همه دچار معضل بیکاری هستند و با مشکلات معیشتی دست و پنجه نرم می‌کنند وزارت ارشاد می‌تواند با ارائه مجوز به نمایشنامه‌هایی که تا امروز امکان چاپ نداشتند تا حدی شرایط را برای امرار معاش اهالی تئاتر فراهم کند. به نظر من اتفاقاتی از این دست یا صرف هزینه بودجه جشنواره‌ها که امکان برگزاری‌شان وجود ندارد، برای حمایت از هنرمندان می‌تواند راهکارهایی باشند که تا حد اندکی شرایط را بهتر کنند.

فتحعلی‌بیگی در ادامه تأکید کرد: در این وضعیت اهالی تئاتر با راه‌اندازی مسابقاتی مثل مسابقات نمایشنامه‌نویسی می‌توانند هنر نمایش را همچنان زنده و پویا نگه‌دارند. هر چند که من نیز می‌پذیرم در این شرایط مسائل اقتصادی، معیشتی و سلامت در اولویت هستند و در کشور ما که مشکلات فراوانی وجود دارد فرهنگ جزو مسائل پایانی است که شاید به همین دلیل هم توجهی به آن نمی‌شود و به عنوان یک حرفه مطرح نیست؛ فکر می‌کنم باید برای حفظ حیات تئاتر کشور برنامه‌هایی داشت. این حیات قطعاً به حمایت از هنرمندان و آثار هنری بستگی مربوط است؛ شیوع ویروس کرونا اتفاقات بسیار تلخی را برای ما رقم زد اما به همه ما وضعیت سخت همکاران قدیمی‌مان را که سالهاست با بیکاری دست و پنجه نرم می‌کنند یادآور شد.​

۲۵۰ هنرمند به وزیر ارشاد نامه نوشتند/ تئاتر را کم‌خاصیت نکنید

۲۵۰ نفر از هنرمندان تئاتر در بیانیه‌ای خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نسبت به سخت‌گیری‌ها در صدور مجوز برای فیلم‌تئاترها اعتراض کردند.

۲۵۰ هنرمند تئاتر در بیانیه‌ای خطاب به سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خواستار تسهیل در صدور مجوز عرضه شدند.

در این بیانیه آمده است:

«جناب آقای عباس صالحی
وزیر محترم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

ما ممیزی را رعایت کرده‌ایم؛ نه چون دوستش داریم یا پذیرفته‌ایمش یا برای‌مان محترم است؛ بلکه چون ساکن سرزمینی هستیم که عاشقانه دوستش داریم، و قانونِ این سرزمین ـ خوب یا بد ـ ممیزی را بر گردن ما نهاده. ما در همه‌ کارهای خود، پیش از تولید، به این ممیزی فکر می‌کنیم و رعایتش می‌کنیم و اگر چیزی از دست‌مان در برود ممیزان زحمتش را می‌کشند. پس این نامه درباره‌ کلیت ممیزی نیست. بلکه به موضوعی در دل ممیزی می‌پردازد.

نگاهِ همکارانِ سینمایی شما – با توجه به اعتقاد به لزوم ممیزی – کاملن صحیح است؛ تغییر رسانه و طیف گسترده‌ مخاطب، ملاحظات دیگری می‌طلبد؛ همان‌طور که ممیزی تلویزیون – رسانه‌ای در خانه‌ همگان، با سینما – رسانه‌ای بسته به انتخابِ تماشاگران – متفاوت است. اما موضوع تئاتر کمی فرق می‌کند.

اگر تئاتر قرار بود از تلویزیون پخش شود، اعمالِ افزوده‌ ممیزی‌های موردنظر قابل فهم بود چون اثر در برابرِ تماشاگرانِ اتفاقی قرار می‌گیرد. اما پخش آن در شبکه‌ نمایش خانگی، گرچه به نسبت تماشاگران تالار تئاتر، بسترِ ارائه‌ گسترده‌تری‌ست، اما گستره‌ مخاطبان آن را افزایش نخواهد داد. تعداد کل بینندگانِ یک تئاتر، با تعداد بینندگان مجازیِ آن در کل ایران به نسبتِ جمعیت شهر به کشور، چندان تفاوتی نخواهد داشت. بینندگانِ سریال‌ها یا فیلم‌های ارائه‌شده در رسانه‌ی مجازی، به تماشای تئاتر نخواهند نشست. قیاس کنید تعدادِ مخاطبینِ تله‌تئاترهای تلویزیون را با تعداد بینندگانِ سریال‌ها تا صحتِ گفته‌ ما را دریابید.تئاتر تعداد بینندگانِ مشخصی دارد که با تغییر رسانه تغییر نخواهد کرد و سختگیریِ شما تنها علاقمندانِ تئاتر در دیگر شهرها یا کسانی که به دلایل شغلی و زمانی که امکانِ حضور ندارند را از یک فعالیت کاملن سالم فرهنگی محروم خواهد کرد. از طرفِ دیگر از آن‌جا که تئاتر به دلیل محدودیت‌هایش از خیره‌کنندگی‌های تکنیکیِ سینما برخوردار نیست، گسترش جذابیت را در چالش‌های اندیشه‌ورزانه می‌جوید. به همین دلیل است که ممیزی متفاوتی می‌طلبد؛ همان‌طور که در یک برنامه‌ تاریخی یا مستند یا برنامه‌های سیاسی فرهنگیِ گفت‌وگومحور، در همین تلویزیونِ خودمان، تصاویری به نمایش در می‌آید یا حرف‌هایی گفته می‌شود، که هیچ نشانی از آن‌ها در سریال‌ها و فیلم‌ها نیست. تئاتر گسترش جذابیت خود را در همین اندیشه‌ورزی می‌جوید. لذا ما هنرمندانِ تئاتر خواهشمندیم با سختگیری و ایجادِ ممیزیِ جدید برای پخش آنلاینِ تئاترها

۱. تئاترها را کم‌خاصیت و کم‌مایه نکنید.

۲. فرهنگ‌دوستانِ بی‌دسترس به اجراهای زنده را از این امکانِ موجودِ فرهنگی محروم نکنید.

مرضیه برومند، رویا تیموریان، فاطمه معتمد آریا، رضا کیانیان، قطب الدین صادقی، گلاب آدینه، افشین هاشمی، الهام پاوه نژاد، شبنم مقدمی، بهروز غریب‌پور، نسیم ادبی، سجاد افشاریان، آریان رضایی، مصطفی کوشکی، علی شمس، عباس جمالی، حبیب رضایی، علی سرابی، مارال بنی آدم، مجید مظفری، رامبد جوان، ستاره اسکندری، داود فتحعلی بیگی، احمد مهران‌فر، هادی حجازی‌فر، سارا بهرامی، پانته‌آ بهرام، الهام کردا، محمدحسن معجونی، نادر برهانی مرند، کیومرث مرادی، مهرداد رایانی مخصوص، لیلی رشیدی، علیرضا آرا، علی اصغر دشتی، حمید پورآذری، امین میری، نورالدین حیدری ماهر، منیژه محامدی، محمد اسکندری، محمد قدس، رضا موسوی، بابک برزویه، مریم پالیزبان، حمیدرضا نعیمی، بهنام شرفی، رویا میرعلمی، بهناز جعفری، بهرام ابراهیمی، علیرضا اولیایی، هادی مرزبان، فرزانه کابلی،شقایق دهقان، مونا فرجاد، شمسی صادقی، مسعود میر طاهری، ایمان افشاریان، جوانه دلشاد، حسن عابدی، ایلیا شمس، امیر اثباتی، امیر حسین شفیعی،گیتی قاسمی، مه‌لقا باقری، آنالی شکوری، رضا جاویدی، فرهاد تجویدی، شقایق فرشته، شیوا مکی‌نیان، آیلین کیخایی، پوریا رحیمی سام، نادر فلاح، آیدین الفت، عاطفه تهرانی، میکائیل شهرستانی، ایوب آقاخانی، فقیهه سلطانی، روح‌اله جعفری، میثم احمدی، حسین تفنگدار، سیروس همتی، جواد پولادی، سام کبودوند، ملودی آرام نیا، رحمت امینی، سهیل ساعی، پدیده جمال‌ها،حدیث رحمانی، شهره سلطانی، آناهیتا اقبال نژاد، وحید آقاپور، وحید لک، فرزانه سهیلی، امیررضا دلاوری، پیام لاریان، آناهیتا همتی، حسن جودکی، سعید سیادت، بهرام بهبهانی، میلاد بهشتی، سیاوش چراغی پور، اتابک نادری،

بهاره رهنما، فرزین محدث، احمد جعفری، سهیل مستجابیان، مجید نوروزی، علیرضا کیمنش، محمد علی آهنگران، سید مهرداد ضیایی، امیر کربلایی زاده، مژگان عیوضی، شیوا آباء، پرستو علیزاده، رسول حسینی،حسین فدایی حسین، حسین بنیاد، مهدی کوشکی، کامران شهلایی، الهام شعبانی، امیر قالیچی، محمد هادی عطایی، سعید دشتی، یعقوب صباحی، آرش عزیزی، مریم داننده فرد، مسعود طیبی، مسیح کاظمی، مهدی صفاری نژاد، رامونا شاه، رضا دادویی، مهدیه نساج، لیلا بلوکات، محمد عمروآبادی، مسعود میرمیری، کورش سلیمانی، ترانه کوهستانی، کهبد تاراج،  آرش فصیح، امین بهروزی، تبسم هاشمی، سمانه افکاری، بابک حقی، نیکی مظفری، علی عابدی، علی نورانی، عرفان ابراهیمی، اکبر رضوانیان، سارا رسول زاده، محمد رضا ایمانیان، زینب لک، امیر پارسائیان مهر، امیر حسین دوانی، ایمان یزدی، سارا حدادی، بانیپال شومون، شهرزاد دریازاده، مینا دهنویی، مهران میرمیری، الهه پورجمشید، السا فیروزآذر، مریم شریعتی، فریبرز کریمی، علیرضا ساوه درودی، فرید قبادی، سیاوش البخشی نایینی، سروش طاهری، بابک رفاهی، یلدا عباسی، تورج ثمینی پور،افشین زارعی،لیلی عاج، محمد عاقبتی، پریدخت عابدین نژاد، مائده طهماسبی، سینا رازانی، آرش دادگر، وحید نفر، مهدی آشنا، رضا مولایی، رامین سیار دشتی، بهرام سروری نژاد ، ماریا حاجیها، گلچهر دامغانی، مارال فرجاد، بهزاد صدیقی، خسرو احمدی، سید علی موسویان، اعظم کیان افراز، مرتضی صادقیان، مجید یاراحمدی، سیروس اسنقی، روح اله حق گوی لسان، پانته آ مرزبانیان، فریدون محرابی، داود بنی اردلان، شهره رعایتی، فرنوش آباء، زهره استادی، کاوه سجادی حسینی، ریحانه سلامت، آلبرت بیگ‌جانی، ندا نصر، امیر پاکدل، آیه کیان پور، تینا بخشی، ارشام مودبیان، محمد خداوردی، محمد نادری، مریم غیورزاده، فرناز رهنما، کیارش اعتماد سیفی، نسترن پیکانو، مهوش افشار پناه، نسترن باقرزاده، آیلار نوشهری، علیرضا محمودی، فرزانه نشاط خواه، نوید جهان زاده، جمشید جهان زاده، پری‌ناز آل‌آقا، نادر بهرامی، توماج دانش بهزادی، داود نامور، روشنک کریمی، امیر اخوین، علی زارعی، شیرین جهان‌زاده، زهرا شایان فر، محمد وفایی، بهروز سروعلیشاهی، محمد طیب طاهر.»

مشکل اصلی سینما اقتصاد است

منصور لشکری قوچانی تهیه کننده سینما در گفت و گو با خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره حمایت از انجمن فیلمنامه نویسان در خرید فیلمنامه‌های آن‌ها اظهار کرد

تجربه نشان داده هرگونه حمایت بیرون از صنف که اختیار آن با صنف نباشد علاوه بر نادیده گرفته شدن افراد مستعد این حوزه و نبود زمینه‌ای برای کشف استعداد‌ها، برای عده‌ای رانت به وجود می‌ آورد، در زمانی که سینما بیش از پیش به فیلمنامه‌های با کیفیت نیاز دارد، پیشنهاد من این است که جایی برای آرشیو کردن آثار و مشخصات کامل فیلمنامه نویسان و مباحث آزاد و مطالب جدید فراهم شود تا بتوان از بین آنها استعداد‌های جدید با آثاری قوی را کشف کرد، چون حمایت از عده‌ای خاص اصلا جواب نمی‌دهد و خود صنف فیلمنامه نویسان هستند که می‌توانند این حوزه مهم سینما را به جایگاه اصلی خودش برسانند.

تهیه کننده «قاتل اهلی» گفت:باید بدانیم سرمنشاء فساد در سینما جای دیگری است همانطور که فراستی در برنامه «دورهمی» به آن اشاره کرد و متاسفانه مسئولان از آن دور می‌شوند. در زمان کنونی بحث اصلی، اقتصاد کثیف سینماست که مشکلات و مصائبی را بوجود آورده و باعث شده نخبگان یا مهاجرت کنند و یا خانه نشین شوند. اگر بتوانیم جلوی این معضل را بگیریم موفق شده ایم در غیر این صورت رانت‌ها جابه جا می‌شوند و از جایی به جای دیگری می‌روند.

این تهیه کننده در خصوص بحث سانسور‌های سلیقه‌ای که آن نیز به کیفیت فیلمنامه‌ها لطمه وارد می‌کند، گفت: قبل از هرچیز، مشکل اصلی حضور نخبگان است که باید زمینه‌های ورودشان فراهم شود که قطعا با چنین اتفاقی مشکل سانسور هم حل شده و بعضا به کمک هم خواهد آمد.

تهیه کننده «خط ویژه» افزود: در کل مشکل اصلی اقتصاد سینماست که در این راستا دو گروه وجود دارند اولین گروه از بخش دولتی بودجه می‌گیرند که این نوع از جیب مردم خرج می‌شود و دومین گروه افرادی هستند که سینما را برای پولشویی و منفعت‌های شخصی خودشان می‌خواهند، در این میان فقط بخش اندکی هستند که سالم کار می‌کنند.

او افزود: اگر جلوی این دو گروه جولان دهنده، گرفته نشود هیچ اتفاق مثبتی رخ نخواهد داد و قطعا اگر مشکلات اقتصادی این‌ها حل شود دیگر معضلات را می‌توان حل کرد.

این تهیه کننده بیان کرد: من حتی صحبت‌های مسعود فراستی در خصوص فساد اقتصادی در سینما را قبول دارم، حتی نقد به عملکرد مهران مدیری و اصغر فرهادی هم می‌پذیرم، اما واقعا به دلیل سخت بودن شرایط در نوع تولید آثار سینمایی و اقتصاد شناور در آن، نمی‌توان آدم‌ها را نقد کرد.

لشکری قوچانی گفت: حرف‌های فراستی درباره تولید فیلم‌های با محتوا و حرفه‌ای و به دور از مخارج ده‌ها میلیاردی که بتواند بخشی از مشکلات جامعه را به درستی نشان دهد و جوابگوی نیاز جامعه باشد و حتی به سود هم برسد را تائید می‌کنم.

نامه سرگشاده «سینماداران» به رییس جمهور

انجمن سینماداران طی نامه‌ای به حسن روحانی رییس‌جمهور خواستار بازگشایی سینماها با رعایت پروتکل‌های بهداشتی شدند.

 انجمن سینماداران ایران در نامه‌ای به حسن روحانی رئیس جمهور با تشریح مشکلات و خسارات وارده به صنف خود در پی‌شیوع کرونا و تعطیلی چندماهه سینماها، متقاضی بازگشایی سینماها طبق پروتکل‌های بهداشتی و حمایت از فعالین این عرصه شدند.

متن این نامه بدین شرح است:

«بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آقای دکتر حسن  روحانی
ریاست محترم جمهور

سلام علیکم

احتراما نظر به شیوع ویروس منحوس کرونا در جهان، علی‌الخصوص در کشور عزیزمان ایران و تعطیلی بسیاری از فعالیت‌ها و کسب‌وکارها از جمله صنایع بزرگ و کوچک و همچنین متوقف شدن فعالیت‌های فرهنگی و هنری، آسیب جدی‌ای بر پیکره‌ فعالیت‌های اقتصادی کشور وارد شده است.

در این میان بیشترین آسیب و ضربه به حوزه فرهنگ و هنر وارد شد، چرا که از ابتدا نیز این حوزه مظلوم و مهجور واقع شده و آن‌چنان که شایسته این بخش است توجهی بدان نشده بود و اما سینما و سینماداری که مقام معظم رهبری در مناسبت‌های مختلف نیز بر اهمیت آن به‌عنوان هنری انسان‌ساز و ابزاری راهبردی تأکید داشته‌اند، آن‌چنان که ایشان کلید پیشرفت کشور را سینما اعلام کرده‌اند، در وضعیت نابسامان‌تری قرار گرفته است.

خانواده بزرگ سینماداری کشور که تکمیل‌کننده فرآیند عرضه فیلم و سینما (تولید و اکران) است، گویی از ابتدا وجود خارجی نداشته و از ۳ ماه گذشته تاکنون هیچ صحبتی در مورد وضعیت مبهم و اسفناک آن از سوی متولیان امر به میان نیامده و هیچ مساعدتی به ایشان نشده است.

قابل ذکر است دستور تعطیلی سینماها به علت تجمع مردم و احتمال شیوع ویروس کرونا، زودتر از سایر مراکز فرهنگی، اقتصادی، دینی و اجتماعی صادر شد. درحالی که داده‌های علمی و تحلیلی ستاد ملی کرونا از سهم تنها ۰.۰۹% سینماها در انتقال بالقوه کرونا خبر داده بود. اما برخلاف سایر صنوف، سینماها همچنان تعطیل ماند و تا امروز نه تنها عزمی برای بازگشایی آن وجود نداشته، بلکه به نظر می‌رسد دست‌های پنهانی برای به تعویق انداختن آن نیز در کار باشند. با توجه به تصویب پروتکل‌ها و دستورالعمل‌های بهداشتی برای سینماها، و اعلام تاریخ‌های مختلف برای بازگشایی، اما متاسفانه هر بار این امر به تاریخ دیگری موکول شده و این بارقه امید رو به خاموشی رفته است.

جناب رئیس جمهور!

تاکنون بیش از ۴۰% درآمد سالانه صنعت سینمای کشور از دست رفته است. بیش از ۵ هزار شاغل به طور مستقیم و غیرمستقیم در سینماهای کشور در بلاتکلیفی بسر می‌برند و هیچ‌گونه آینده روشنی در دوران رکود برای آنان متصور نیست. با توجه به تورم و افزایش روزانه هزینه‌های زندگی در کشور، طبقه مذکور در تامین معیشت عادی زندگی دچار مشکل شده و چشم به حمایت‌های اساسی از مدیران ارشد کشور دارند.

همه می‌دانیم در چرخه سالم اقتصاد سینما، حیات فیلمسازی منوط به اکران و بازگشت سرمایه است و با توجه به احتمالات علمی برای پایداری شرایط فعلی و نیاز به سازگاری، از دلسوزان این عرصه خواهشمندیم بکوشند تا چرخ این هنر بچرخد. در غیر این صورت تبعات اقتصادی این تعطیلی به زودی دامن کل فرهنگ را خواهد گرفت.

در دنیای امروز ارزش و جایگاه سینما و سینماداری در جریان‌سازی فرهنگی، سبک زندگی و نشاط اجتماعی شهروندان بر کسی پوشیده نیست. متاسفانه تا امروز با عدم عزم جدی جهت بازگشایی سینماهای کشور، روح ناامیدی، هرچه بیشتر از گذشته در کالبد نحیف این هنر-صنعت دمیده شده و آفتاب این حوزه فرهنگی رو به افول است.

از این رو از جنابعالی استدعا داریم با توجه به جایگاه تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی که دارید، دستور فرمایید اقدامات شایسته جهت بازگشایی سینماهای کشور و حمایت و جبران خسارات هنگفت وارد شده صورت پذیرد تا غبار نشسته بر چهره این هنر هفتم در نزد مردمان این مرز و بوم زدوده شود.

و من الله التوفیق. انجمن سینماداران ایران»

بیشتراعضای صنف«کارکنان لابراتوار»بازنشسته‌اند/ثبت وزارت کارنیستیم

نایب رییس انجمن کارکنان لابراتوار فیلم ایران تاکید کرد هنوز موفق به ثبت در وزارت کار نشده و بعد از ثبت، اعضای لابراتوارهای دیجیتال را می‌پذیرند.

جهانگیر رجبی‌خواه نایب رییس انجمن «کارکنان لابراتوار فیلم ایران» درباره فعالیت‌های صنفی این انجمن گفت: یک دگرگونی طی یک دهه گذشته در سینمای ایران رخ داده که طی آن سیستم‌ها به سرعت از آنالوگ به دیجیتال تبدیل شده‌اند. البته این کار نباید با این سرعت انجام می‌شد و باید فرصت لازم برای رودررویی با این تغییرات داده می‌شد که متاسفانه چنین اتفاقی رخ نداد.

وی بیان کرد: در حال حاضر به دلیل مشکلات عدیده‌ای که در سینما وجود دارد، هنوز برنامه‌ای را برای صنف ارائه نکرده‌ایم. در واقع اکثر اعضای انجمن ما کارکنان، متخصصان و پیشکسوتان عرصه آنالوگ هستند و تنها تعداد کمی از نیروهای دیجیتال را به عضویت گرفته‌ایم.

نایب رییس انجمن کارکنان لابراتوار فیلم ایران تاکید کرد: در واقع این را باید بگویم که انجمن کارکنان لابراتوار فیلم ایران، هنوز به ثبت وزارت کار نرسیده و به تبع کد شناسه ملی نیز ندارد، به همین دلیل تصمیم داریم. بعد از ثبت در وزارت کار اعضای لابراتوارهای دیجیتال راهم به عضویت صنف در آوریم.

وی توضیح داد: در حال حاضر به دلیل شرایط موجود، دوستان دیجیتال یا مجبور هستند یک صنف جدید تشکیل دهند که این امر از سوی هیات مدیره خانه سینما مورد قبول قرار نمی‌گیرد و یا مجبور هستند که با انجمن ما ادغام شوند.

رجبی خواه گفت: در تلاش هستیم که دانش آنالوگ را به بچه‌های دیجیتال و برعکس منتقل کنیم که این امر بعد از ثبت در وزارت کار انجام می‌شود. البته کارگاه‌های آموزشی نیز در این زمینه گذاشته شده تا روش آنالوگ فراموش نشود. اما در نهایت باید گفت که دیجیتال نمی‌تواند جای آنالوگ را در سینمای ایران بگیرد.

وی تاکید کرد: اعضای انجمن کارکنان لابراتوار پیش از این ۲۲۰ نفر بودند که ۹۰ نفر از اعضا حذف شدند، به این دلیل که ۲ استودیو بخش خصوصی با نام‌های مرکز خدمات صنایع فیلم ایران (استودیو بدیع) و استودیو شرکت فیلمساز بسته شدند که هر ۲ لابراتوار کارکنان زیادی داشتند.

نایب رییس انجمن کارکنان لابراتوار فیلم ایران توضیح داد: البته این را باید بگویم که ۴ لابراتوار آنالوگ در کشور وجود داشت که از آن تعداد ۲ استودیو بخش خصوصی بسته شد و ۲ استودیو بخش دولتی همچنان در حال خدمات رساندن هستند که شامل لابراتوار وزارت ارشاد و لابراتوار صدا و سیما است.

وی ادامه داد: با تعطیلی لابراتوارهای بخش خصوصی تعداد زیاد پرسنل که در این لابراتوارها فعالیت می‌کردند بیکار شدند. کسانی که بازنشست شده بودند توانستند بر اساس قانون عضو انجمن باقی بمانند، اما کسانی که ۱۰ سال یا ۱۵ سال کار کرده بودند نمی‌توانستند دیگر عضو صنف باشند مگر اینکه توسط لابراتوارهای باقی مانده جذب شده تا ادامه عضویت آنها در صنف برقرار باشد.

این هنرمند توضیح داد: در چنین شرایطی اعضای صنف از ۲۲۰ نفر به ۱۳۰ نفر رسیده است که از این تعداد ۱۱۰ نفر از متخصصان آنالوگ هستند و ۲۰ نفر در حوزه دیجیتال کار می‌کنند. البته این را هم باید بگویم که اکثر اعضای این صنف بازنشسته‌ها هستند و در حال حاضر بیش ۴۰ نفر در صدا و سیما مشغول به کار هستند و ۲۰ نفر هم در وزارت ارشاد، مشغول به فعالیت هستند.

رجبی خواه در پایان تاکید کرد: بعد از به ثبت رسیدن انجمن کارکنان لابراتوار در زمینه پذیرش عضویت فعالان این عرصه در حوزه دیجیتال اقدام می‌کنیم.

اشتراک‌گذاری این:

از بین بردن میراث فرهنگی حمله به گذشته و حال بشریت است

میراث فرهنگی همان چیزی است که ما را به انسان تبدیل می‌کند، به ما مکان و هویت می‌بخشد و در بعضی مواقع از آن به‌عنوان سلاحی برای نشان دادن اختلاف فرهنگ‌ها استفاده می‌شود. اگر میراث فرهنگی نابود شود یا بدتر از آن به‌عمد مورد هدف نظامی قرار گیرد، هویت و گذشته فرهنگی ما از بین خواهد رفت.

در بسیاری از جنگ‌ها بناها و مکان‌های تاریخی آسیب‌دیده و از بین می‌روند و آثار باستانی تاریخی غارت می‌شوند. تفکر نظامی به چیز دیگری غیر از پیروزی در جنگ اهمیتی نمی‌دهد.

گروه‌های فرهنگی و دانشگاهی بسیاری برای محافظت از میراث فرهنگی طی درگیری‌های مسلحانه تلاش می‌کنند، اما اکثر تلاش‌های آنان برای کارگزاران جنگ بی‌معناست. ما باید بدانیم که حفاظت از دارایی فرهنگی (CPP) تنها در صورتی موثر خواهد بود که نظامیان و اربابان سیاسی آن را جدی بگیرند.

شاید جای تعجب باشد که حفاظت از دارایی‌های فرهنگی  سابقه طولانی‌مدت در قوانین نظامی دارد و نخستین طرح آن برای ارتش انگلیس، دستورالعمل‌های دورهام 1385، برای حمله ریچارد دوم به اسکاتلند تهیه شد.

امروزه، هدف‌گذاری عمدی اماکن فرهنگی و مذهبی به‌عنوان اهداف نظامی به‌طور خاص در قوانین بین‌المللی بشردوستانه ممنوع است و مهم‌ترین قوانین آن در کنوانسیون لاهه در سال 1954 برای حمایت از اموال فرهنگی ارائه‌ شده است.

پروتکل دوم کنوانسیون لاهه در این مورد نیز در سال 1999 تهیه‌شده است.

حفاظت از دارایی فرهنگی(CPP) هم‌چنین بخشی جدایی‌ناپذیر از پروتکل الحاقی اول 1977 در کنوانسیون‌های ژنو و اساسنامه رم در سال 1998 و قطعنامه 2347 شورای امنیت سازمان ملل است. حفاظت از دارایی فرهنگی به‌طور فزاینده‌ای به‌عنوان قوانین بین‌المللی معمول شناخته می‌شود و مختص یک کشور خاص نیست.

بریتانیا یک بخش CPP در سال 2018 ایجاد کرد. در اولین دوره آموزشی خود که با همکاری کمیته ملی انگلستان Blue Shield (یک‌نهاد مشاوره یونسکو در مورد CPP) توسعه‌یافته بود، اعضای واحد انگلیس به همکاران 6 کشور دیگر پیوستند.

در اکتبر گذشته، جلسه‌ای در ستاد سازمان ملل برگزار شد تا ارتباط بین نابودی میراث فرهنگی و تروریسم و قساوت‌های جمعی را اعلام کند. هر سخنران برای حمایت از میراث فرهنگی هم به‌عنوان یک منبع محلی و هم به‌عنوان یک منبع مشترک استدلال کرد. ایرینا بوکووا، مدیرکل یونسکو  اعلام کرد: حملات شرورانه به هویت یک ملت به‌منظور از بین بردن آنان، میراث آنان ، معیشت آنان و چشم‌انداز آشتی پس از جنگ و ایجاد صلح محکوم است.

در دادگاه بین‌المللی جنایی نظامیان زیادی به جرم حمله عمد به میراث فرهنگی مجازات شدند که می‌توان به فرمانده نظامی یوگسلاوی سابق و احمد الفقی المهدی، عضو انصار دین، یک گروه افراطی وابسته به القاعده، در سال 2016 اشاره کرد.

وزارت ارشاد به وعده‌های خود عمل نکرد/ یک نامه بی‌سرانجام

مسئول پیگیری آموزشگاه‌ها و مدرسان موسیقی از عدم تحقق وعده‌های مجموعه‌های دولتی زیرمجموعه وزارت ارشاد در جبران بخشی از خسارت‌های وارده به آموزشگاه‌های موسیقی خبر داد.

منوچهر فیروزی مسئول پیگیری آموزشگاه‌های موسیقی ضمن اشاره به موضوع وعده اعطای تسهیلات از سوی دولت به آموزشگاه‌های موسیقی برای جبران بخشی از خسارت‌های ناشی از تعطیلی این مجموعه‌ها در ایام کرونایی توضیح داد: از اسفند ۹۸ که بنا به دستورالعمل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تمام مراکز فرهنگی هنری و در پی آن آموزشگاه‌های موسیقی جهت پیشگیری از شیوع ویروس کرونا تعطیل اعلام شد.

فیروزی افزود: در همین راستا به دلیل بحرانی که به‌شدت فضای موجود را تهدید می‌کرد، نامه‌ای ازطرف مدیران آموزشگاه‌های موسیقی درباره وضعیت پیش آمده، به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال و در آن به طرح مسائلی پرداختیم تا هر چه زودتر بتوانیم از این بحران عبور کنیم.

وی ادامه داد: متاسفانه با گذشت دو ماه از ارسال این نامه، برگزاری جلسات مختلف با دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و قول مساعد رئیس‌جمهور و وزیر ارشاد برای مساعدت و حمایت از مشاغل آسیب‌پذیر ناشی از شیوع ویروس کرونا هنوز اتفاق خاصی نیفتاده است. این در شرایطی است که مدیران مجموعه‌های آموزشی موسیقی پیش از این اقدام به ثبت نام اولیه طبق آنچه در بخشنامه و اطلاعیه‌های متعدد منتشر شده بود، کردند. اما با گذشت دو ماه نه از مساعدت سه ماهه بیمه صندوق اعتباری هنر خبری هست و نه از کمک‌های اعلام شده توسط وزارت ارشاد؛ ظاهراً تمامی فعالیت‌ها در بروکراسی اداری متوقف شده است.

مسئول پیگیری آموزشگاه‌های موسیقی  در پایان تصریح کرد: از مسئولان بخش فرهنگی تقاضای رسیدگی ومساعدت عاجل داریم تا هرچه زودتر شاهد تعطیلی مراکز آموزشی موسیقی نباشیم.

وعده‌ی تحول در اکران سینماها پس از کرونا

محمدرضا فرجی مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی با برشمردن ویژگی‌های سامانه بلیت فروشی «سمفا» تاکید کرد این طرح روزآمد است و بر همین اساس می تواند بسیاری از اشکالات شیوه قدیمی اکران را مرتفع کند.به نقل از روابط عمومی سازمان سینمایی، تعیین سامانه مرکز فروش آنلاین«سمفا» به عنوان مرجع بلیت فروشی در سینما که بعد از آغاز به کار سینماها، شروع به کار خواهد کرد، نشان از برنامه ریزی ها برای ایجاد تحولاتی در زمینه اکران فیلم‌ها و رفع اشکالات موجود در سیستم قدیمی اکران دارد.

محمدرضا فرجی در توضیح آنچه در جریان راه اندازی «سمفا» برای فروش بلیت‌های سینما رخ خواهد داد، گفت: یکی از مهمترین نکات در جریان این طرح آن است که بهای بلیت سینما همزمان با پرداخت پول از سوی مخاطب قابلیت تقسیم دارد از جمله سهم سینما، سهم فیلم و مالیات بر ارزش افزوده.

در ادامه این ارتباط بی واسطه، موضوع دیگری که در این سامانه طراحی شده، ثبت قراردادهای شرکت پخش با سینما و صدور حواله به صورت سیستمی است که در نتیجه آن تغییراتی در وظایف و کارکردهای سنتی شورای صنفی نمایش به وجود می آید، فرجی در این زمینه گفت: بر اساس نظامنامه جدید اکران که ضوابط آن در نرم افزار طراحی شده برای سمفا دیده شده است. می‌توانیم برخی اشکالات قدیمی را برطرف کنیم تا مشکلات اهالی سینما کمتر شود. از جمله اینکه قراردادهای مابین سینماداران و پخش کنندگان به صورت سیستمی ثبت شود و صدور حواله کاغذی اکران به کلی حذف میشود حتی موضوعات اختلافی بین مالکان فیلم و سینما داران مثل سئانس چرخشی ، خود بخود با وجود این سامانه رفع شده است و عملا بسیاری از وظایف شورای صنفی نمایش کمتر میشود.
شکسته شدن انحصار فروش بلیت برخط که پیش از این فقط از سوی یک سامانه صورت می گرفت از دیگر دستاوردهای این طرح است. فرجی توضیحات خود را در این زمینه چنین بیان کرد: پیش از این مخاطبان برای خرید بلیت فقط امکان مراجعه به یک سایت داشتند و واضح است که در این شرایط ، رقابتی وجود نداشت. بر همین اساس با قرار گرفتن چهار فروشنده برخط، زمینه رقابت به وجود می آید. این رقابت را می توان در قراردادهایی که با سینماها بسته می شود و یا امکان خرید مجموعهای از بلیتها و مواردی از این دست مشاهده کرد که نقض وجود رقابت، امکان مسابقه در خدمات دهی بیشتر  به مشتری و همچنین افزایش ضریب اشغال صندلیهای سینماها را فراهم میآورد.

مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم امکانات دیگری را که به واسطه این سامانه متوجه مخاطبان سینما می شود چنین برشمرد: امکان تخفیف بلیتها به ازای هر سانس و سالن و فیلم در این طرح، در نظر گرفته شده است. همچنین دیگر شکل تخفیف میتواند شامل حال مشتریان وفادار هرسینما، هم محلی های سینما یا هر گروه تعریف شده شود. همچنین مخاطب میتواند صندلی خود را نیز همزمان با خرید انتخاب کند.
فرجی درباره مزایای دیگر این طرح که شاید بیشتر شامل حال سینماداران شود، گفت: در صورت تغییر درجه سینما، بلافاصله قیمت بلیت در سامانه تغییر می کند و نیاز به مکاتبه و موافقت نیست. همچنین امکان قیمت گذاری بلیت براساس صندلی، زمان خرید، سئانس و سالن وجود دارد. در عین حال با تغییراتی که در نظامنامه اکران داده شده ، مخاطبان می توانند برنامه های آینده و به زودی تمامی سینماها را در سایت های فروش بلیت مشاهده کنند.
نکته دیگر درباره «سمفا» اطلاعاتی است که در  راستای انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات رخ می دهد فرجی گفت: همه شهروندان می توانند از امکان بر خط مشاهده تعداد بلیت به تفکیک دوره زمانی، استان، شهر، سینما، سالن، سئانس و نوع تخفیفات نیز استفاده کنند. این کار به برنامه ریزان و فعالان و منتقدان این امکان را می دهد اطلاعات بیشتر و دقیقتری داشته باشند.
مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم در پایان از همراهی وهمکاری سینماداران واهالی سینما با ستاد ملی مبارزه با کرونا تقدیر و تشکر کرد.

اشتراک‌گذاری این:

انجام کلاس های رقص در فضای آزاد

انجام کلاس های رقص هیپ هاپ در فضای آزاد
در روز های دوشنبه/ چهارشنبه و جمعه برای ۳ ساعت
  عکس و ویدیو درباره این کلاس ها در زیر متن مشاهده میشود.

تداوم اعتصاب غذای مریم ابراهیم وند در بند زنان زندان اوین

مریم ابراهیم وند، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده سینما در چهاردهمین روز از اعتصاب خود بسر می‌برد. خانم ابراهیم‌وند که از تیرماه ۹۷ به صورت بلاتکلیف در بازداشت است، از روز دوشنبه ۱ اردیبهشت در اعتراض به تداوم بازداشت و بلاتکلیفی در بند زنان زندان اوین دست به اعتصاب غذا زده است.

ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۹، مریم ابراهیم وند، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده سینما در چهاردهمین روز از اعتصاب خود بسر می‌برد.

خانم ابراهیم وند که از تیرماه ۹۷ به صورت بلاتکلیف در بازداشت است،  از روز دوشنبه ۱ اردیبهشت در اعتراض به تداوم بازداشت و بلاتکلیفی، عدم برخورداری از حق داشتن وکیل، عدم اجازه مطالعه پرونده و دخالت نهادهای امنیتی در روند رسیدگی به پرونده دست به اعتصاب غذا زده است.

از سوی دیگر مسئولان زندان طی هفته گذشته به خانم ابراهیم‌وند گفته‌اند پرونده او به شعبه ۱۰۵۹ دادگاه کارکنان دولت ارسال شده و در انتظار تعیین وقت رسیدگی است.

مریم ابراهیم وند در شهریورماه ۱۳۹۵ توسط ماموران اطلاعات سپاه در محل کار خود در تهران به دلیل تهیه فیلم ” ۲۴ سپتامبر” بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند ۲ الف زندان اوین منتقل شد. وی پس از ۳۵ روز بازداشت در سلول انفرادی و با پایان مراحل بازجویی، با تودیع قرار وثیقه ۳۰۰ میلیون تومانی (به صورت وجه نقد) از بازداشتگاه این نهاد امنیتی آزاد شد.

خانم ابراهیم وند نزدیک به دو سال بعد در تاریخ ۳۱ تیرماه ۹۷ با تماس تلفنی حاجی محمدی به شعبه ۴ بازپرسی دادسرای فرهنگ و رسانه احضار و مجددا بازداشت و به بند دو الف سپاه منتقل شد. او پس از یک ماه پس از پایان مراحل بازجویی با صدور قرار وثیقه ۱۰ میلیون تمومانی به زندان قرچک ورامین منتقل شد. او نهایتا در تاریخ ۲۶ اسفندماه ۱۳۹۸ بدون اطلاع قبلی به بند زنان زندان اوین منتقل شد.

مریم ابراهیم وند پیشتر با نوشتن نامه‌ای نسبت به شرایط خود و تداوم بلاتکلیفی در زندان اعتراض کرد. او در در بخشی از این نامه که توسط هرانا منتشر شده است، گفت: ” آنچه بیش از رسیدگی به بلاتکلیفی دو ساله و توقیف اموالم لازم به پیگیری است، این است که بدون ارائه ادله با پرونده سازی سپاه بازداشت و محبوس شده‌ام. پس از بازداشت، بعد از سی روز با صدور قرار وثیقه ۱۰ میلیارد تومانی به زندان قرچک ورامین تبعید شدم. بارها به رقم بالای وثیقه اعتراض کردم که آن نیز بی نتیجه بود. پس از یکسال پرونده دوم با شکایت اطلاعات سپاه از بابت اتهام نشر اکاذیب و شکایت سوم از طرف نهاد ریاست جمهوری به اتهام نشر اکاذیب و اعمال نفوذ برای من گشوده شد. شکایت این نهاد نیز به دلیل اعتراض من به شرایط هنرمندان و توقیف گسترده فیلم‌ها خطاب به حسن روحانی در جریان مراسم افطاری نهاد ریاست جمهوری در خردادماه ۹۷ صورت گرفته است. پس از این مراسم به دلیل شرکت من در مراسم افطاری و واکنشم به سخنرانی غیرمرتبط رئیس جمهور به مسائل هنرمندان علیرغم داشتن پرونده باز در سازمان اطلاعات سپاه، موجب خشم این دو نهاد از من شد. در متن شکایت نهاد ریاست جمهوری از من نیز آمده است، بر اساس اظهارات آقای حسن حسن پور، که خود یکی از متخلفین مالی است، به اتهام نشر اکاذیب و اعمال نفوذ از من شکایت کرده‌اند.”

مریم ابراهیم وند متولد ۱۳۷۰، نویسنده و کارگردان سینما و تهیه کننده فیلم‌های “طنز عشق”، ” ما همه تنهاییم” و “پانسیون دختران” است، از دلایل شهرت وی علاوه بر فعالیت های سینمایی و فرهنگی، نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ بود که به عنوان یکی از زنان نامزد برای انتخابات ثبت نام کرد.

بسیاری از زندانیان در ایران به عنوان آخرین راه برای رسیدن به خواسته‌هایشان دست به اعتصاب غذای اعتراضی می‌زنند. بسیاری از این اعتصاب‌ها در اعتراض به عدم رسیدگی به مشکلات پرونده، مراعات نشدن حقوق زندانی و یا بازداشتی و بلاتکلیفی‌های بلندمدت بوده است.

کرونا ۲۵ هزار هنرمند را بیکار کرد/ سقوط فرهنگ به دره خصوصی سازی

مدیرعامل خانه تئاتر در برنامه «در انتهای الوند» از بیکار شدن نزدیک به ۲۵ هزار هنرمند به دلیل بحران کرونا و تعطیلی تئاتر خبر داد که بسیاری از آنها از داشتن بیمه نیز محروم هستند.

 شهرام گیل‌آبادی مدیرعامل خانه تئاتر در برنامه امروز چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت «در انتهای الوند» حضور پیدا کرد و درباره وضعیت تئاتر در دوران کرونا گفت: تئاتر اولین هنری  است که خودجوش به دلیل این‌که اتفاقی برای مردم رخ ندهد کار را از روز ۳ اسفندماه تعطیل کرد.

وی افزود: با این‌حال باید بگویم که تئاتر هیچ‌وقت تعطیل نشد. درست است که سالن‌های نمایش تعطیل هستند اما دوستان من به خانه‌هایشان رفتند و در شبکه‌های اجتماعی برای آگاهی‌بخشی مردم در مورد کرونا کار کردند. البته کارهای دیگری هم کردند و آن‌ هم این بود که در بسته‌بندی سبدهای غذایی و تولید محصولات بهداشتی نظیر ماسک و لباس حفاظتی و … کمک کردند. تماشاخانه سرو، خانه تئاتر و … در این زمینه فعالیت کردند و نزدیک به ۵۰ هزار بسته غذایی با همکاری مرکز خیریه طلوع بی‌نشان‌ها و هنرمندان تئاتر آماده شد. فکر می‌کنم که بچه‌ها با این اقدامات یک اجرای بزرگ انسانی را شروع کردند و در کنار مردمشان قرار گرفتند.

وی در مورد بیمه هنرمندان اظهار کرد: اگر از روز ۳ اسفندماه تا پایان خردادماه سالن‌ها تعطیل باشد، چیزی حدود ۲۵ هزار هنرمند-کار تعطیل هستند که می‌توان آنها را در ۷۵ عنوان شغلی متعدد دسته‌بندی کرد. علاوه بر این ۳۹ صنف مرتبط با تئاتر نیز که در اطراف آن هستند تعطیل‌ شدند. یعنی درمجموع ۱۱۴ عنوان شغلی بیکار شدند. علاوه بر این، از آنجا که زیرساخت‌ها برای هنرمندان ما فراهم نیست، بچه‌های تئاتر حقوق ایام بیکاری ندارند چراکه بیمه تأمین اجتماعی درستی ندارند.

گیل آبادی ادامه داد: از آنجا که خود من عضو هیات‌ مدیره صندوق اعتباری هنر هم هستم باید بگویم که بیمه هنرمندان تئاتر اساساً هیچ ارتباطی با صندوق اعتباری هنر ندارد. هنرمندان در آنجا فقط بیمه می‌شوند و بر اساس قانون، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که باید اهالی تئاتر را بیمه کند.

گیل‌آبادی تأکید کرد: خیلی زشت است بگویم که بخش فرهنگی کشور به فکر هنرمندان و نخبه‌های خود نیست. خود من چندین نامه به آقای رئیس‌جمهور نوشتم مبنی بر اینکه هنرمند ما زیرساخت لازم هنری و مدنی را ندارد و این اصلاً خوب نیست. متأسفم که بگویم حرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت اصلا شنیده نمی‌شود. بنابراین صنف قدرتمندتر است و قدرت رایزنی بیشتر و بهتری دارد.

وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر فعالیت خانه تئاتر گفت: تمام خانه‌های ما اعم از موسیقی، تئاتر و سینما خانه‌هایی هستند که در وزارت ارشاد ثبت شدند. البته به دلیل ارتباط و قرابتی که ۲ وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت کار داشتند باعث شده است این خانه‌ها در وزارت کار هم ثبت شوند. اکنون دولت موافقت خود را با این موضوع بیان کرده، ابلاغیه نیز زده است و کمیسیون‌ها شکل‌گرفته و حالا آرام‌آرام کمیسیون باید انجمن‌ها را بپذیرد. متأسفانه دولت‌های ما این قدر کاستی‌های متعدد داشتند که بیمه هنرمندان ما از بیمه کارگران شریف فصلی هم پایین‌تر است. علاوه بر این باید مالیات هم بدهیم. اگر بخواهم محاسبه‌ای در این زمینه داشته باشم باید بگویم که چیزی حدود ۴۵ تا ۵۰ درصد قرارداد یک تئاتری برای مالیات کسر می‌شود.

وی بیان کرد: در این پیچیدگی شرایط، بچه‌های تئاتر هیچ‌وقت کشورشان را تنها نگذاشتند و نفس به نفس در کنار مردم خود بودند. کرونا نشان داد که هنرمند زاییده وطن خود است. بچه‌ها در سخت‌ترین شرایط کارکردند، همین‌ الان یکی از تیم‌های ما در سیستان و بلوچستان هستند و گروه دیگر در لرستان است و بسته‌های غذایی را بین محرومان پخش می‌کنند.

گیل‌آبادی در مورد فعالیت خانه تئاتر برای سروسامان دادن به مطالبات هنرمندان تئاتر عنوان کرد: به جز فضاهای پشتیبانی که باید داشته باشیم، جلسات متعددی را با فضاهای دولتی برگزار کردیم. برای مثال روز شنبه با معاون رئیس‌جمهور در مورد این موضوعات جلسه داریم. خواسته‌های ما روشن است؛ اول حقوق ایام بیکاری است چون این حق بچه‌هاست، آنان حق بیمه خود را پرداخت کردند و باید حقوق بیکاری دریافت کنند. دومی ضرر و زیان است. در کشور هر شب ۱۵۰ اجرا روی صحنه داشتیم که در حال حاضر این تعداد تعطیل‌شده است. اگر جمع و تفریق کنید می‌بینید ۷۵۰ اجرا تا آخر خرداد تعطیل هستند که نتیجه آن این است که ۲۵ هزار نفر بیکار می‌شوند. حقوق بیکاری آنان و ضرر و زیان آنان و البته درخواست یک بیمه معمولی جزو درخواست‌های ماست. ما روز شنبه جلسه‌ای با معاون اول رئیس‌جمهور داریم و دستوری به وزیر رفاه‌ زده شده است که به این امور رسیدگی کنند. از این نوع ارجاع‌ها زیاد داریم اما پشت گوش انداخته‌شده است.

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر این‌که چه باید کرد تا یارانه‌ای از دولت دریافت نشود، گفت: همه دنیا بابت فرهنگشان هزینه می‌کنند اما ما برای فرهنگمان می‌جنگیم. در تمام دنیا فرهنگ مورد حمایت دولتی است. اساساً نباید فرهنگ را به دره عمیق خصوصی‌سازی هل بدهیم. نمی‌توان با فرهنگ مردم بازی کرد.

مدیرعامل خانه تئاتر در پایان در مورد زمان بازگشایی سالن‌های اجرا تئاتر بیان کرد: نظر ما این است که هر زمان جان مردم و هنرمند درخطر نبود و مردم می‌توانستند با آرامش بنشینند و حمایت لازم صورت گرفت، می‌توان تماشاخانه‌ها را باز کرد. ما یک نظر تخصصی داریم و پزشکان نیز یک نظر تخصصی دارند که باید در کنار هم بنشیند اما تاکنون این تعامل شکل نگرفته است. امروز جلسه‌ای در اداره کل هنرهای نمایشی است که باید دید چه خواهد شد. ما معتقدیم که جان مردم نباید اصلاً به خطر بیفتد و از طرف دیگر هم می‌گوییم بچه‌های تئاتری باید حمایت شوند.

«در انتهای الوند» به تهیه‌کنندگی امیرحسین آذر و کارگردانی مسعود مرعشی کاری از گروه اجتماعی شبکه دو سیماست که شنبه تا چهارشنبه هر هفته از  حدود ساعت ۷:۳۰ با اجرای نجمه جودکی، حامد مهربانی و مجید یحایی روی آنتن می رود.