ناگفته‌های جشنواره تئاتر دانشگاهی به روایت دبیر/ دستمان خالی بود

سیسامین مختاری دبیر بیست و دومین جشنواره تئاتر دانشگاهی در قالب‌ یادداشتی مشروح، ضمن برشمردن ویژگی‌های این رویداد، بخشی از نکات ناگفته درباره کاستی‌های این دوره از جشنواره را بازگو کرد.

به گزارش خبرنگار مهر، امین مختاری دبیر بیست و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران، پنج ماه پس از پایان جشنواره طی یادداشتی در رابطه با ویژگی‌ها و نکات گفته نشده دوره بیست و دوم جشنواره، شرحی را ارائه داده است.

در یادداشت امین مختاری که برای انتشار در اختیار خبرگزاری مهر قرار گرفته، آمده  .

سیستم مالی جشنواره : پرداختی‌های جشنواره تئاتر دانشگاهی در چند دوره اخیر از صفر تا صد مستقیما توسط وزارت علوم انجام شده است. به این معنا که هر پرداختی به هر شخصی و با هر مبلغی – مثلا پنجاه هزار تومان- با ارسال درخواست دبیرخانه به وزارت علوم و ارائه گزارش عملکرد مربوطه و اطلاعات حساب به عنوان بخشی که وظیفه دبیرخانه است، صورت می‌پذیرد. سپس وزارت علوم در ابتدا آن را مورد بررسی و با طرح مالی اولیه مطابقت می‌دهد و در صورتی که طبق پیش‌بینی‌ها انجام شده باشد، با آن مورد موافقت کرده و بالاخره فرآیند پرداختی که حداقل یک ماه زمان می‌برد، آغاز می‌شود.

از مراحل عجیب این فرآیند؛ یکی کاهش سلیقه‌ای مبلغ پرداختی توسط وزارت علوم است که در اکثر مطلق موارد پرداختی اتفاق می‌افتد و دیگری میزان مالیات ده درصدی است که از همه موارد کسر می‌گردد؛ حتی از کمک‌هزینه حداقلی یه گروه دانشجویی بعد از یک سال زحمت و تلاش و از عددی که ممکن است پول چای و بیسکویت گروه را هم به سختی تامین کند!

البته در سال‌های گذشته و تا دوره قبل یعنی دوره بیست و یکم، مبلغی به عنوان تن‌خواه برای هزینه‌های خُرد اجرایی به جشنواره داده می‌شد که جشنواره بیست و دوم از آن نیز محروم بود. به این معنا که همه‌ هزینه‌های خرد هم توسط دبیرخانه و با پول شخصی اعضای دبیرخانه انجام می‌شد و سپس فاکتورها و گزارش مالی به وزارت‌خانه تحویل داده می‌شد که شاید بعد از هرچندماه تسویه‌ای صورت پذیرد. پرواضح است که این فرآیند در شرایط سخت اقتصادی مانند این دوره، با گیر و دار بیشتری پیش برود. البته دبیرخانه از شکل کلی انجام تمامی پرداخت‌ها توسط وزارت‌خانه به دلیل نظارت و شفافیت و معاف بودن دبیرخانه از مسئولیت‌های مالی و پرداختی، استقبال کرده است اما عدم تخصیص تن‌خواه یکی از بزرگترین مشکلات جشنواره ما بود. مشکلی که حداقل تا دوره قبل از ما کمتر با آن مواجه بودند و مواردی به‌عنوان تن‌خواه جهت انجام امور اجرایی جاری خود دریافت کرده بودند.