بلاتکلیفی میراث معنوی موسیقی لرستان

رئیس انجمن موسیقی لرستان خواستار تاسیس موزه موسیقی در استان شد

امین عباسیان اظهار کرد: به همت انجمن موسیقی استان در سال 1395 کمپین ثبت جهانی کمانچه بنام لرستان با حضور جمعی از هنرمندان برجسته موسیقی استان، اهالی رسانه، شعر، قلم و دوستداران واقعی فرهنگ و هنر لرستان با مطالبه ثبت جهانی کمانچه به نام لرستان تشکیل شد که تا حدودی به همت دکتر عطا حسن پور و چند تن دیگر از کارکنان محترم میراث فرهنگی استان پرونده را پیگیری کردیم اما متاسفانه پس از تغییر مدیریت در مجموعه میراث فرهنگی استان قضیه به فراموشی سپرده شد.وی خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه هر روز شاهد شناسنامه‌دار شدن میراث‌های بومی، فرهنگی و هنری در استان‌های مختلف هستیم ولی در استان ما به دلیل عدم پیگیری جدی مسئولان نه تنها خبری از ثبت کمانچه لرستان نشد بلکه خبری از ثبت دیگر میراث موسیقیایی لرستان هم به گوش نمی‌رسد که البته شاید دغدغه مسئولان ذی‌ربط چیزی غیر از حفظ میراث و ترویج فرهنگ و هنر اصیل این دیار کهن باشد.

رقص ایرانی

رقص ایرانی از قدیمی‌ترین انواع رقص‌های ایرانی رقص آیینی است که دربرگیرنده مجموعه حرکات موزونی است که در چهارچوب ادای یک سنت یا آیین و عموماً به‌صورت گروهی اجرا می‌شود. رقص آیینی انعکاس حالات درونی یا عرفانی است. شواهد تاریخی بسیاری از جمله نقاشی‌های روی صخره‌ها، دیواره‌های غارها و سفال‌های باستانی حفاری شده نمایانگر وجود رقص آیینی در سرتاسر فلات ایران و از دیر باز است.

گونه دیگری از رقص‌های ایرانی نیز در این دوران با توجه و تکیه بیشتری بر روی فناوری رقص آغاز شد که «رقص سنتی ایرانی» نام گرفت و تلفیقی بود از رقص‌های فولکلور ایرانی و رقص‌های درباری دوران قاجار که همراه با موسیقی سنتی ایرانی اجرا می‌شدند. 

اعلامیه جهانی حقوق بشر

از آنجا که بازشناسی حرمت ذاتی آدمی و حقوق برابر و سلب ناپذیر تمامی اعضای خانواده ی بشری بنیان آزادی، عدالت و صلح در جهان است.

از آنجا که بی اعتنایی و تحقیر حقوق انسان به انجام کارهای وحشیانه انجامیده به طوری که وجدان آدمی را در رنج افکنده است.
از آنجا که پدید آمدن جهانی که در آن تمامی ابناء بشر از آزادی بیان و عقیده برخوردار باشند و به رهایی از هراس و نیازمندی رسند، به مثابه عالیترین آرزوی همگی انسانها اعلام شده است.
از آنجا که بایسته است تا آدمی، به عنوان آخرین راهکار، ناگزیر از شوریدن علیه بیدادگری و ستمکاری نباشد، به پاسداری حقوق بشر از راه حاکمیت قانون همت گمارد.
از آنجا که بایسته است تا روابط دوستانه بین ملتها گسترش یابد، از آنجا که مردمان «ملل متحد» در «منشور»، ایمان خود به اساسی ترین حقوق انسانها، در حرمت و ارزش نهادن به شخص انسان را نشان داده و در حقوق برابر زن و مرد هم پیمان شده اند و مصمم به ارتقای توسعه اجتماعی و بهبود وضعیت زندگی در فضای آزادترند.
از آنجا که «ممالک عضو»، در همیاری با «ملل متحد»، خود را متعهد به دستیابی به سطح بالاتری از حرمت جهانی برای حقوق بشر و آزادی های زیربنایی و دیده بانی آن کرده اند.
از آنجا که فهم مشترک از چنین حقوق و آزادیها از اهم امور برای درک کامل چنین تعهدی است.

«صدور دستور بازداشت» صبا کمالی در پی حمایت از «دختر آبی»

خبرگزاری فارس خبر داد که «دستور بازداشت» صبا کمالی، بازیگر سینما و تئاتر به دلیل انتشار پستی در حمایت از سحر خدایاری «صادر شده است».

صبا کمالی پستی را در اینستاگرام خود در حمایت از سحر خدادادی منتشر کرده بود و خبرگزاری فارس این پست را «توهین» به امام سوم شیعیان خوانده است.

وی در این پست یک گفت‌و‌گوی فرضی را منتشر کرده بود که خطاب به امام سوم شیعیان می‌گفت «دختر آبی» از او «مظلوم‌تر» است.

خانم کمالی ساعاتی بعد اما این پست را حذف کرد. وی نوشت که این متن «گفت و گوی صمیمانه و تخیلی با امام حسین» بوده اما افراد «کج فهم و متعصب» به او نسبت‌های ابلهانه داده‌اند و به این دلیل پست خود را حذف کرده است.

مقامات قوه قضائیه به گزارش خبرگزاری فارس واکنشی نشان نداده‌اند.

رقص لری

هریک از اقوام گوناگون ساکن در جغرافیای ایران، رقص‌هایی دارند که برگرفته از تاریخ زندگی طبیعی و اجتماعی آنان است. این رقصها همانند دیگر پدیده‌های فرهنگ مردم از مفاهیم اساسی زندگی اقوام ایرانی منشأ گرفته و در نتیجه سازگار و همگام با ساختار معیشتی، فکری و اخلاقی قومی هستند.

این رقصها کارکردها و مضمونهای گوناگونی مانند آئینی و دینی، شادی و تغزل، حماسه و رزم، کار، تقلید و نمایش، سوگ و درمان دارند.

رقص‌های لُری شامل دامنه‌ای از رقص‌های فولکلوریک است که در میان گروه‌های مردم لُرتبار بشکل انتقال از نسلی به نسل بعدی گسترش یافته و شکل گرفته‌است. رقص‌های لری عموماً ویژگی‌های مشترک رقصهای ایرانی شامل دسته‌ای و گروهی بودن، آرایش دایره وار، جنبه آهنگین و لباسهای رنگارنگ را درخود دارند.

دو هفته پس از آزادی؛ عادل گرجی مجددا بازداشت شد

عادل گرجی، دانشجوی دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد تهران روز جاری در پی حضور در دادسرای اوین مجددا بازداشت شد. بازداشت وی با افزایش قرار کفالت به قرار وثیقه صورت گرفته است. وی در تاریخ ۷ شهریورماه ۹۸ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از ۱۰ روز با تودیع قرار کفالت آزاد شده بود.اتحادیه آزاد کارگران ایران، امروز شنبه ۳۰ شهریورماه ۹۸ عادل گرجی، دانشجوی دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد تهران مجددا بازداشت شد.وی که اخیرا برای جلسه آخرین دفاع به شعبه ۷ بازپرسی دادسرای اوین احضار شده بود روز جاری در پی حضور در این شعبه با دستور بازپرش شاه حسینی با افزایش قرار کفالت به وثیقه ۲۵۰ میلیون تومانی مواجه و به دلیل عدم توانایی در تامین آن بازداشت شده است.

وی در تاریخ ۷ شهریورماه ۹۸ در پی اعتراض جمعی از دانشجویان این دانشگاه در اعتراض به دستور انتقال دانشگاه آنان از ساختمان میدان فلسطین به سوهانک، همزمان با دو دانشجوی دیگر به نام های علی غلامی و دانیال جعفری توسط نیروهای امنیتی بازداشت و روز یکشنبه ۱۷ شهریورماه ۱۳۹۸ با تودیع قرار کفالت و تا پایان مراحل دادرسی آزاد شده بود.عادل گرجی پیشتر نیز در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ماه سال جاری و در جریان تجمع روز جهانی کارگر توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از ۵ روز با تودیع قرار کفالت آزاد شده بود.

ضعف عمده‌ ما در تئاتر

نصرالله قادری می‌گوید: ضعف عمده‌ ما در گیتی تئاتر آشنا نبودن با شعر است.

این نویسنده و کارگردان تئاتر در نشست رسانه‌ای اولین جشنواره نمایشنامه‌نویسی اقتباسی «گام دوم» با هدف تولید متون اقتباسی، که در نگارخانه رضوان مشهد برگزار شد، بیان کرد: از منظر عمده نظریه‌پردازان، ادبیات سه رکن رمان، شعر و درام است و مشکل‌ترین بخش آن، ادبیات دراماتیک یا درام است.

او افزود: ضعف عمده‌ای که در گیتی تئاتر ما مشاهده می‌شود به هزار و یک دلیل و مهم‌ترین دلیل این است که با شعر آشنا نیسیتم و نوشتن ساده مد شده‌ است. ضعف بیان داستان درام وجود دارد و مخاطب ما با دروغ بزرگی که به آن هنر گفته شده روبه‌رو است. ظرفیت سالن تئاتر یونان ۲۰ هزار تماشاگر بوده‌ است که به معنای برای عموم بودن تئاتر بوده‌ا ست، اما اکنون این‌طور نیست.

قادری با اشاره به این‌که اولین قدم مثبت این جشنواره اقتباس از آثار ایرانی و غربی است، گفت: دومین حسن این جشنواره این است که از ابتدا از کسانی که شرکت می‌کنند، نمایشنامه نخواسته‌اند. قرار بر این بوده‌ است که در قدم اول آثار را بفرستند و در صورت تایید، ادامه کار را ارسال کنند. شرکت‌کنندگان باید به امر اقتباس بپردازند که حتما از منابعی باشد که شورای سیاست‌گذاری جشنواره تایید کرده و اگر شورا تایید کرد بر اساس منبع بنویسند.

این مدرس تئاتر بیان کرد: اولین لازمه یک کار نویسنده رقابت است؛ رقابت و نه حسادت. در شهری این جشنواره را برگزار کردیم و شرکت‌کنندگان برای جایی می‌نویسند که آدمی به نام حکیم توس در آن است. خلق هنر و صنعت تنها با الهام و ناخوداگاه جمعی امکان‌پذیر است.

او ادامه داد: در طرح‌هایی که بررسی کردیم، چند نقطه قوت وجود داشت، بعد از این‌که بخش زیادی از متون بررسی شد، متوجه شدیم جوان‌گرایی در این جشنواره وجود دارد و جوانان می‌نویسند، نکته دیگرحضور بسیار فعال خانم‌ها بود و سومین نکته این است که تمام این نمایش‌نامه‌نویسان  کسانی هستند که در رشته‌های فنی مهندسی هستند و وارد این رشته شده‌اند. گروه دیگر افرادی هستند که در این حوزه به صورت حرفه‌ای کار می‌کنند.

قادری خاطر نشان کرد: در دنیایی که تئاتر حرفه‌ای کار می‌شود بنگاه‌هایی هستند که تولیدی‌اند و فقط خط داستان را می‌خرند و مبلغی می‌دهند. در «گام دوم» نمی‌توانیم توقع جهانی داشته‌ باشیم و اعجاز بیافرینیم. باید تاکید کنم که این‌طور نیست و  هنرمندان ایرانی از کتاب‌های دشواری اقتباس کرده‌اند. به جرأت می‌توانم بگویم کارهایی که شرکت‌کنندگان ارسال کرده‌اند ضعیف‌تر از نمونه‌های جهانی آن‌ها نیست.

این نویسنده اظهار کرد: به عنوان معلم و منتقد، صادقانه می‌گویم، کارهایی که در این گام به جشنواره فرستاده‌اند بسیار خوب است و امیدوارم به موفقیت خوبی برسند.

شب سهراب

در بزرگداشت و شب شعر سهراب سپهری (هانوفر)2018

شب شعر فروغ 

این مراسم در حضور جمع کثیری از ایرانیان مهاجر مقیم در ایالات نیدرزاکسن، هامبورک، هانوفر، برلین و ... با هدف معرفی هنر و فرهنگ ایرانی که در مقابله با شرع و اندیشه های دیگر که همچنان با حضور دولت جمهوری اسلامی ایران در حال تغییر و نابودی  اندیشه و هنر ایرانی(موزیک، رقص، نقاشی،آواز، فیلم، شعر و ...) مبارزه می نماید، برگزار گردید.

برگزاری مراسم فرهنگسرای جوانه در شهر هانوفر

به بهانه بزرگداشت سهراب سپهری

با آهنگ در فکر تو بودم بانو مرضیه 

سهراب سپهری، در ۱۵ مهرماه ۱۳۰۷، در کاشان به دنیا آمد.^[۲] پدربزرگش میرزا نصرالله خان سپهری نخستین رئیس تلگراف‌خانه کاشان بود. پدرش اسدالله و مادرش ماه‌جبین نام داشتند که هر دو اهل هنر و شعر بودند.^[۳]

دورهٔ ابتدایی را در دبستان خیام کاشان (۱۳۱۹)، و متوسّطه را در دبیرستان پهلوی کاشان گذراند و پس از فارغ‌التحصیلی در خرداد ۱۳۲۲ در دورهٔ دوسالهٔ دانش‌سرای مقدماتی پسران، به استخدام ادارهٔ فرهنگ کاشان درآمد.^[۴] در شهریور ۱۳۲۷ در امتحانات ششم ادبی شرکت نمود و دیپلم دوره دبیرستان خود را دریافت کرد. سپس به تهران آمد و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و هم‌زمان به استخدام شرکت نفت در تهران درآمد که پس از ۸ ماه استعفا داد. سپهری در سال ۱۳۳۰ نخستین مجموعهٔ شعر نیمایی خود را به نام مرگ رنگ منتشر کرد. در سال ۱۳۳۲ از دانشکده هنرهای زیبا فارغ‌التحصیل شد و نشان درجه اول علمی را دریافت کرد. در همین سال در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت نمود و نیز دومین مجموعهٔ شعر خود را با عنوان زندگی خواب‌ها منتشر کرد. در آذر ۱۳۳۳ در ادارهٔ کل هنرهای زیبا (فرهنگ و هنر) در قسمت موزه‌ها شروع به کار کرد و در هنرستان‌های هنرهای زیبا نیز به تدریس می‌پرداخت.^[۵]

سهراب به فرهنگ مشرق‌زمین علاقه خاصی داشت و سفرهایی به هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین داشت. مدتی در ژاپن زندگی کرد و هنر «حکاکی روی چوب» را در آنجا فراگرفت. همچنین به شعر کهن سایر زبان‌ها نیز علاقه داشت؛ از این رو ترجمه‌هایی از شعرهای کهن چینی و ژاپنی انجام داد.^[۶]

در مرداد ۱۳۳۶ از راه زمینی به کشورهای اروپایی سفر کرد و به پاریس و لندن رفت. ضمناً در مدرسهٔ هنرهای زیبای پاریس در رشتهٔ لیتوگرافی نام‌نویسی کرد. در دورانی که به اتفاق حسین زنده‌رودی در پاریس بود بورس تحصیلی‌اش قطع شد و برای تأمین خرج‌های زندگی و ماندن بیشتر در فرانسه و ادامهٔ نقاشی، مجبور به کار شد و برای پاک کردن شیشهٔ آپارتمان‌ها، گاهی از ساختمان‌های بیست طبقه آویزان می‌شد.^[۷]

وی همچنین کارهای هنری خود را در نمایشگاه‌ها به معرض نمایش می‌گذاشت. حضور در نمایشگاه‌های نقاشی همچنان تا پایان عمر وی ادامه داشت. سهراب سپهری مدتی در اداره کل اطلاعات وزارت کشاورزی با سمت سرپرست سازمان سمعی و بصری در سال ۱۳۳۷ مشغول به کار شد. از مهر ۱۳۴۰ نیز شروع به تدریس در هنرکدهٔ هنرهای تزیینی تهران نمود. پدر وی که به بیماری فلج مبتلا بود، در سال ۱۳۴۱ فوت کرد. در اسفند همین سال بود که از کلیهٔ مشاغل دولتی به کلی کناره‌گیری کرد. پس از این سهراب با حضور فعال‌تر در زمینه شعر و نقاشی آثار بیشتری آفرید و راه خویش را پیدا کرد. وی با سفر به کشورهای مختلف ضمن آشنایی با فرهنگ و هنرشان نمایشگاه‌های بیشتری را برگزار نمود.

در سالیان آغازین دههٔ ۱۳۴۰ سپهری همراهِ داریوش آشوری به ترجمهٔ پاره‌هایی از مقالات و نمایشنامه‌های ژاپنی از روی نسخهٔ فرانسوی کمک کردند که در سال ۱۳۴۳ در کتابِ نمایش در ژاپن بهرام بیضایی چاپ شد.

سهراب هنرمندی جستجوگر، تنها، کمال طلب، فروتن و خجول بود که دیدگاه انسان مدارانه‌اش بسیار گسترده و فراگیر بود. از این رو آثار وی همیشه با نقد و بررسی‌هایی همراه بوده‌اند. برخی از کتاب‌های او چنین می‌باشند: «تا انتها حضور»، «سهراب مرغ مهاجر» و «هنوز در سفرم»، «بیدل، سپهری و سبک هندی»، «تفسیر حجم سبز»، «حافظ پدر، سهراب سپهری پسر، حافظان کنگره»، «نیلوفر خاموش: نظری به شعر سهراب سپهری» و «نگاهی به سهراب سپهری».

عکس هایی مراسم شب سهراب

رقص تا صبح در بزرگداشت فروغ در سال 2019 هانوفر

تاریخچه رقص ایرانی (قجری)

رقص در ایران تاریخچه گسترده ای دارد. 

اگرچه بعد از اسلام تغییر کرده و به اسم های گوناگون مطرح شده اما معنی اصلی رقص تغیری نکرده است.

تاریخ رقص ایرانی تا هزاران سال پیش از میلاد مسیح امتداد می‌یابد. یافته‌ هاي باستان‌ شناسی در مناطق گوناگون ایران گویای وجود و اشاعه رقص بعنوان یک آیین اجتماعی در سرتاسر امپراتوری ایران باستان هست.

خود کلمه رقص ایرانی به معنی رقص های فولکلوریک است که از تاریخ و فرهفنگ ایرانی سرچشمه گرفته و توسعه یافته است.

رقص سنتی ایرانی تفیقی از رقص‌های فولکلور ایرانی و رقص‌های درباری دوران قاجار که همراه با موسیقی سنتی ایرانی اجرا می‌شدند. 

رقص‌های محلی ایرانی ریشه در آیین‌ها، سنن، فرهنگ و فولکلر اقوام مختلف ایرانی دارد که هر کدام نشاندهنده روح جمعی و میراث ماندگار فرهنگی هر یک از این اقوام است. 

رقص ایرانی انواع گوناگونی دارد و هر شهر رقص مخصوص خودش را دارد که به آن رقص محلی می گویند.